tag:blogger.com,1999:blog-49533303355896646232024-02-02T12:27:28.062-08:00Over the Limitsτα όρια είναι για να τα σπας...Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.comBlogger16125tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-28473899552926815112014-08-05T08:33:00.002-07:002014-08-08T11:23:01.137-07:00Όνειρο καλοκαιριού <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilV_q90DiAtsFq1s6vJgiYTVfK2LWix1A0-91ocfrOmFiJ72PXkvdhmxCIfqUg0cZYObKoWyfRz4SBB9Nv39t-JYbjJRboj4SMvn5ImwQ2yCGPIBmY1NZEPTHLxBs2Euu30_kF6XoFtHeB/s1600/10596663_426145180858204_1341379699_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: white; color: black; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQxy5P7tZSCFe1jiUwdKw-BVQxwYgav2tk0-m1WaX3IJnWgTBbrDUSZZ1GtvS6zEraCCeRaLA_G8Wgq_-Jgn58S77VPXCsNiy4P91jE_T5tfKzhNuoBkZ8iNwjg2XPKv6vGyJDNuthPXPF/s1600/10596663_426145180858204_1341379699_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQxy5P7tZSCFe1jiUwdKw-BVQxwYgav2tk0-m1WaX3IJnWgTBbrDUSZZ1GtvS6zEraCCeRaLA_G8Wgq_-Jgn58S77VPXCsNiy4P91jE_T5tfKzhNuoBkZ8iNwjg2XPKv6vGyJDNuthPXPF/s1600/10596663_426145180858204_1341379699_o.jpg" height="399" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια δέσμη φωτός κατάφερε και πέρασε σαν κλέφτης κι από το τελευταίο εμπόδιο στον δρόμου του και έφτασε στα μάτια της. Άρχισε να της τα ζεσταίνει μέχρι που κατάφερε και τρύπωσε μέσα από τις βλεφαρίδες της στα σκοτεινά της όνειρα και όλα άστραψαν. Έφερε τα χέρια της αργά μπροστά από τα μάτια της και τα έτριψε. Τα μισάνοιξε για μια στιγμή καθώς έκανε λίγο στην άκρη. Ένα γλυκό αεράκι έφτασε στα αφτιά της φέρνοντας μαζί τα τραγούδια όλων των πουλιών. Χαμογέλασε χωρίς να το καταλάβει. Σηκώθηκε αργά και τότε μόνο συνειδητοποίησε πως είχε για κρεβάτι της τις ρίζες ενός μεγάλου δέντρου. Δεν θυμάται πως και πότε έφτασε εκεί, άλλα δεν την ένοιαζε καθόλου καθώς χάζευε την φύση γύρω της. Δέντρα παντού, ψηλά και γερά, έτσι ώστε να χαρίζουν σκιά κάτω από τον καυτό ήλιο. Το έδαφος το ένιωθε μαλακό στα γυμνά της πόδια, ενώ το χορτάρι απλωνόταν παντού γύρω της, αλλού κοντό και αλλού πιο ψηλό, ενώ κάπου, κάποια παρέα θάμνων έδιναν την δική τους πινελιά στον χώρο. Κάπου μακριά φάνηκε και μια μεγάλη πέτρα, σαν βράχος. Φύσηξε πάλι, αυτή τη φορά ο ήχος από ένα γλυκό κελάρυσμα έφτασε στα αφτιά της. Άφησε τον εαυτό της ελεύθερο, για πρώτη φορά άκουσε το ένστικτο της κι άρχισε να περπατάει.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ανάλαφρο το περπάτημα της, αέρινο. Σαν αερικό γυρνούσε μέσα στο δάσος, αγγίζοντας τους κορμούς των δέντρων, σαν να έψαχνε τον σφυγμό τους να πιάσει. Τα βήματα της την έφεραν μπροστά από ένα ποτάμι. Έκατσε στα γόνατα κι έσκυψε πάνω από τα κρυστάλλινα νερά, είδε το είδωλο της για μια στιγμή, μαλλιά καστανά, ίσια, να πέφτουν από τους ώμους της και οι άκρες τους να ακουμπούν στο νερό. Τα χείλη της σαρκώδη στο χρώμα του ρόδου. Τα μάτια της σκούρο καφέ, θύμιζαν βρεγμένο χώμα. Την εικόνα χάλασαν τα χέρια της καθώς εισέρχονταν στο δροσερό τρεχούμενο νερό. Χούφτα τα χέρια της βγήκαν απότομα από το νερό φέρνοντας το με δύναμη στο πρόσωπο της. Δεν έκλεισε τα μάτια της. Ήθελε να δει αυτήν την μάχη μέχρι να τελειώσει. Το νερό έπεσε με δύναμη πάνω της, ήταν πιο κρύο από όσο νόμιζε. Ένιωσε την δύναμη του να την πλημμυρίζει ολόκληρη. Έκανε ξανά την ίδια κίνηση και ύστερα σήκωσε το βλέμμα της προς τον ουρανό αφήνοντας μικρά ρυάκια νερού να τρέχουν στον λαιμό της και να συγκεντρώνονται ανάμεσα στα στήθια της. Ένιωσε τόσο δυνατή.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Κατέβασε ξανά το βλέμμα της στο νερό. Το ποτάμι είχε φέρει άλλο ένα πρόσωπο δίπλα της. Δεν σάστισε, απλώς έμεινε να κοιτάζει το είδωλο καθώς το είδωλο την κοιτούσε. Χαμογέλασε. Σηκώθηκε και γύρισε προς τα πίσω. Βρέθηκε τόσο κοντά στο πρόσωπο που μπορούσε να νιώσει την ανάσα του. </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο ρυθμός της αργός, ήρεμος. Μαύρα πυκνά μούσια κάλυπταν το πρόσωπο του από τα μάγουλα ως το πιγούνι. Τα χείλη του κλειστά, σφραγισμένα, σιωπή. Σήκωσε το βλέμμα της μέχρι που αντίκρισε ένα ζευγάρι μαύρα μάτια να την κοιτάνε, πέρα από τα μάτια της, βαθιά μέσα της. Τράβηξε αμέσως το βλέμμα της και συνέχισε. Τα μαλλιά του μαύρα και ατίθασα. Μπλεγμένα με λίγο χώμα, με λίγα ξερόφυλλα, με λίγη φύση. Ένιωθε το στήθος του να την ακουμπά κάθε φορά που φούσκωνε. Ο ξένος σήκωσε το χέρι του κρατώντας ένα στεφάνι κόκκινα λουλούδια μπλεγμένα μεταξύ τους. Αφέθηκε στο ένστικτο της και περίμενε την στέψη της. Απαλά τοποθέτησε το στεφάνι στο κεφάλι της και το στερέωσε με προσοχή. Έκανε ένα βήμα πίσω να την κοιτάξει, σαν να την θαύμαζε. Τον κοίταξε κι εκείνη, με προσοχή. Το σώμα του καμένο από τον ήλιο, φορούσε μόνο ένα blue jean σκισμένο και λερωμένο με χώμα σε κάποια σημεία. Οι καρποί του δεμένοι με δέρμα, σφιχτά, κάνοντας τις φλέβες του να φουσκώνουν. Χαμογελούσε. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Της χαμογέλασε στραβά, αποκαλύπτοντας τα δόντια του. Κάποιον της θύμιζε, ίσως κάποιον από τα παλιά ή από μια προηγούμενη ζωή. <span style="color: #3d85c6;">«Ποιος είσαι;»</span> τον ρώτησε αυθόρμητα. <span style="color: #3d85c6;">«Εσύ ξέρεις ποια είσαι;»</span> της απάντησε αμέσως και την άφησε στις σκέψεις της. Δεν ήξερε τι να του απαντήσει, προβληματίστηκε.<span style="color: #3d85c6;"> «Που είμαστε;»</span>τον ρώτησε ελπίζοντας σε μια καλύτερη απάντηση.<span style="color: #3d85c6;"> «Τι σημασία έχει;»</span> τον άκουσε να της απαντά. Έμεινε να τον κοιτάζει, δεν ήξερε τι να τον ρωτήσει, τι να του πει. Φαινόταν πως ήταν από δω. Ή τουλάχιστον πως είχε ζήσει καιρό σε αυτό τον τόπο.<span style="color: #3d85c6;">«Έφαγες;»</span> άκουσε μια φωνή μέσα στο μυαλό της. Την εκτόπισε αμέσως από τις σκέψεις που έκανε. Πράγματι δεν είχε φάει τίποτα από όταν ξύπνησε. Ο άντρας σήκωσε το χέρι του και έδειξε πέρα από το ποτάμι. Γύρισε το κεφάλι της να δει και τότε μόνο συνειδητοποίησε πόσο πλατύ είναι. Κοίταξε μέσα και σκέφτηκε πως το νερό θα έφτανε σίγουρα ως την μέση της, λυπήθηκε το φόρεμα της. Ποιο φόρεμα; Τα είχε χαμένα. Κατέβασε το κεφάλι της και αντίκρισε ένα μαύρο αέρινο φόρεμα που έφτανε να γλύφει απαλά το χώμα κάτω. Ένα απλό σκοινί το έσφιγγε πάνω στην μέση της. Πριν τα καταλάβει, ένιωσε να μια δύναμη να την σηκώνει στον αέρα και βρέθηκε ξαπλωμένη πάνω σε δύο χέρια. Ασυναίσθητα τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του. Αναρωτήθηκε αν μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις της. Της χαμογέλασε. Ο άντρας άρχισε σιγά σιγά να μπαίνει στο ποτάμι. Δεν έδειξε να τον ενοχλεί η θερμοκρασία του νερού. Τον ένιωθε να καίει καθώς τον κρατούσε σφιχτά. Μέσα σε μια στιγμή είχαν φτάσει απέναντι και την άφησε απαλά να πατήσει. Ή τουλάχιστον της φάνηκε μια στιγμή. Κοίταξε τον άντρα απέναντι της, το νερό πρέπει να του είχε φτάσει μέχρι λίγο πιο κάτω από τον αφαλό του. Έδειχνε να μην τον νοιάζει. Σίγουρα θα ήταν πολύ βαρύ το jean του, ίσως θα ήταν καλύτερα να το βγάλει να στεγνώσει, σκέφτηκε. Τον είδε να χαμογελά και αμέσως ένοιωσε να κοκκινίζει. Σίγουρα διαβάζει τις σκέψεις της.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Παρατήρησε πως το έδαφος από αυτήν την πλευρά του ποταμιού ήταν πιο σκληρό και είχε πέτρες και αγριόχορτα σχεδόν παντού. <span style="color: #3d85c6;">«Πάμε»</span> της είπε και της άπλωσε το χέρι του. <span style="color: #3d85c6;">«Ας τρέξουμε»</span>. Μαγνητισμένη του έπιασε το χέρι σφιχτά, μα τρόμαξε στην ιδέα να τρέξει ξυπόλυτη σε τόσο άγριο έδαφος. <span style="color: #3d85c6;">«Αρκεί να το θες»</span> της ψιθύρισε. Αμέσως ένιωσε μια αρχέγονη δύναμη να ξυπνάει μέσα της και ταυτόχρονα άρχισαν να τρέχουν. Δεν σταμάτησαν πουθενά. Μονάχα έτρεχαν, ελεύθεροι. Δεν σταμάτησαν ούτε όταν πιάστηκε το φόρεμα της χαμηλά και σκίστηκε, δεν την ένοιαζε. Ήθελε μόνο να τρέξει. Λίγο πιο μπροστά πάντα εκείνος, σαν να της έδειχνε τον δρόμο, σαν να ήθελε να επιβληθεί, να της δείξει πως είναι ο κυρίαρχος εκεί. Μια ατέλειωτη κούρσα έντασης. Ένιωθε ένα απερίγραπτο συναίσθημα χαράς, ολοκλήρωσης, ελευθερίας.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh28uaMc17tV47LvdR2RiDquE-Tup3hxMqOmHlVOozA1EBiJ4n3wHY6qU0lhYHCqckhHcR5CyD3p1mPKiK9Vo1O4lElPaH-qf4z62gVelQjemsuf6nwKj_jlYYYd3t19hqXp3sCysq-HsmP/s1600/original.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh28uaMc17tV47LvdR2RiDquE-Tup3hxMqOmHlVOozA1EBiJ4n3wHY6qU0lhYHCqckhHcR5CyD3p1mPKiK9Vo1O4lElPaH-qf4z62gVelQjemsuf6nwKj_jlYYYd3t19hqXp3sCysq-HsmP/s1600/original.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Σταμάτησαν λίγο μετά αφότου άφησαν πίσω τους και τα τελευταία δέντρα. Είχαν βγει σε ένα μεγάλο ξέφωτο. Τα δέντρα γύρω τους σκορπισμένα κυκλικά, σαν τέλεια βαλμένα. Ένα κομμάτι ουρανού αντανακλούσε το γαλάζιο του χρώμα πάνω στο κέντρο του ξέφωτου. Μια λίμνη απλωνόταν από κάτω του σε ένα ακανόνιστο καμπυλωτό σχήμα. Κάπου στα δεξιά της, υψωνόταν ένα τεράστιο δέντρο με πολύ μεγάλο κορμό, σε ίση απόσταση τόσο από την λίμνη όσο και από την αρχή των δέντρων. Είναι τόσο τέλεια όλα εδώ, σκέφτηκε. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Δεν υπάρχει πιο τέλειο μέρος, από τον κόσμο των ιδεών»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> ακούστηκε η φωνή του άντρα σαν απάντηση στις σκέψεις της. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Έλα»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> της είπε και προχώρησε προς το μεγάλο δέντρο. Κάθισε για μια στιγμή να χαζέψει την καταγάλανη λίμνη και ύστερα τον ακολούθησε. Όταν έφτασε τον βρήκε ήδη να κάθεται κάτω με την πλάτη στον μεγάλο κορμό. Οι ρίζες του ξεπρόβαλαν θεόρατες από την γη, μεγάλες, φτιάχνοντας μια φυσική άνετη εσοχή αρκετή και για τους δυο τους. Μια φωτιά έκαιγε ανάμεσα τους ενώ η μυρωδιά ψημένου κρέατος έφτανε στα ρουθούνια της. Αμέσως ένιωσε την πείνα να την οδηγεί να καθίσει δίπλα του. Έκοψε με τα χέρια του το μεγάλο κομμάτι κρέατος στην μέση και της το έδωσε. Εκείνη το πήρε στα χέρια της και έκοψε ένα κομμάτι με τα δάχτυλα της. Μόλις το έβαλε πάνω στην γλώσσα της, ένιωσε μια έκρηξη γεύσεων να πυροδοτείται μέσα της. Μαλακό και γευστικό, άρχισε να το μασάει γρήγορα ενώ παρατηρούσε τον άντρα δίπλα της να το κρατάει σφιχτά με τα δυο του χέρια, να σκύβει από πάνω του δαγκώνοντας μεγάλα κομμάτια και να τα κατεβάζει αχόρταγα. Πριν το καταλάβει άρχισε να τον μιμείται και να τρώει με βουλιμία το κρέας μέχρι που το τελείωσε. Ο ξένος γύρισε και την κοίταξε. Τα μούσια του είχαν κομμάτια από κρέας στο πιγούνι του, μα σαν να ήταν η φύση του αυτή, του ταίριαζαν. Άπλωσε το χέρι του και της πρόσφερε όσο του είχε μείνει. Του το άρπαξε χωρίς δεύτερη σκέψη και άρχισε να το κατασπαράζει κι αυτό, ο άγνωστος την κοιτούσε μέχρι που τελείωσε. Ντράπηκε. Πρέπει να δείχνω πολύ γελοία, σκέφτηκε. Σήκωσε το χέρι της να σκουπιστεί. Με μια κίνηση της το έπιασε και βρέθηκε μπροστά της, στα γόνατα. Έσκυψε από πάνω της, καθώς της κατέβαζε το χέρι και πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό της. Ανήμπορη, γοητευμένη από το βλέμμα του δεν κινήθηκε. Ένιωσε τη γλώσσα του να γλιστρά από την μια άκρη του στόματος της ως την άλλη και πάλι πίσω. Ύστερα ακολούθησαν τα χέρια της, χωρίς να τραβά το βλέμμα του από το δικό της. Έφερε πρώτα το ένα χέρι της στο στόμα του και άρχισε να γλύφει τα δάχτυλα της ένα ένα, μέχρι που τα έγλειψε όλα. Το ίδιο και με το άλλο χέρι. Της φάνηκε αιώνας. Μετά από αυτό, σηκώθηκε όρθιος με ένα σάλτο και άρχισε να περπατά ως την άκρη της λίμνης. Γονάτισε και χαμήλωσε το κεφάλι του ως την επιφάνεια της και άρχισε να ρουφάει , μέχρι να κορέσει την δίψα του. Σήκωσε το βλέμμα του για μια στιγμή, κοιτάζοντας το κενό ανάμεσα στα δέντρα μπροστά του, χωρίς να σταματήσει να δροσίζεται και σηκώθηκε, αφήνοντας το νερό να στάζει από τα υγρά του μούσια. Με αργά βήματα περπάτησε ως τις ρίζες πίσω και έκατσε ξανά στην θέση του, δίπλα της. Άνοιξε τα μάτια της αργά, καθώς η φωτιά μπροστά της τρεμόπαιζε. Το στήθος του έκαιγε το μάγουλο της και το χέρι του, σαν ζεστή ασπίδα προστάτευε την πλάτη της από το κρύο. Έκατσε για μια στιγμή εκεί, ακούγοντας τον ρυθμό της καρδιάς του να χτυπάει μέσα στο κεφάλι της, σαν μουσική. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Τι έγινε;»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> μπόρεσε να ψελλίσει μόνο. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Σε πήρε ο ύπνος»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> της απάντησε ψιθυριστά, σαν να μην ήθελε να ακουστεί πως μιλάνε. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Πρέπει να ξυπνήσεις»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> της είπε πάλι. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Μα…»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> δεν το συνέχισε. Ένιωσε μια ανησυχία μέσα της. Το στομάχι της σαν να δέθηκε κόμπος και τα άκρα της άρχισαν να ιδρώνουν. Άπλωσε το χέρι της γύρω από την ζεστή κοιλιά του για να είναι πιο άνετα. Δεν ήθελε να σηκωθεί. Είχε σχεδόν σκοτεινιάσει. τα πρώτα αστέρια είχαν κάνει την εμφάνιση τους δειλά, ενώ κάπου πέρα, φαινόταν αχνά μια μωβ απόχρωση που άφηνε η δύση του ηλίου. Κοίταξε πέρα από τις φλόγες της φωτιάς. Η λίμνη κατάμαυρη, σαν έρεβος πάνω στην γη. Ένιωσε να την μαγνητίζει, ήθελε να σηκωθεί και να πάει κοντά της. Να μπει αργά μέσα της και να νιώσει το δροσερό νερό της. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Αν κοιτάξεις για πολύ ώρα την άβυσσο, τότε θα κοιτάξει κι εκείνη μέσα σου»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> τον άκουσε να λέει και τον είδε να πετάει μια πέτρα προς τα εκεί. Δεν θυμάται να άκουσε την πέτρα να πέφτει στο νερό. Βήματα ακούστηκαν, αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβει από ποια μεριά. Άκουσε τον άντρα δίπλα της να γρυλίζει και τρόμαξε. Ανασηκώθηκε πρώτα αυτός και ύστερα εκείνη. Μαύρες σιλουέτες έκανα την εμφάνιση τους πίσω από τα δέντρα. Δύσκολα ξεχώρισαν στο σκοτάδι. Σαν ξεχασμένες σκιές, άρχισαν να πλανιούνται στον χώρο και αργά άρχισαν να βαδίζουν προς το μέρος τους. Ένιωσε το κορμί της να τρέμει και έπιασε σφιχτά το χέρι του ξένου. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Φοβάμαι»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> του είπε μέσα από τα δόντια της. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Λογικό» </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">της απάντησε, </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«είναι οι φοβίες σου αυτές που έρχονται»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">. Με αργό ρυθμό οι φιγούρες ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά. Είχαν περάσει ήδη την λίμνη. Κοίταξε γύρω της και αντίκρισε το ίδιο θέαμα από όλες τις μεριές, σαν να τους περικύκλωναν. Ο χρόνος κυλούσε, δεν περίμενε κανέναν τους. Οι σκιές ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά. Τώρα μπορούσε να τους διακρίνει καλύτερα. Ντυμένοι όλοι τους με μαύρο πανωφόρι, κρυμμένοι κάτω από την σκοτεινή τους κουκούλα και φορώντας μάσκες λευκές, με γαμψές μακριές μύτες και μαύρα σύμβολα πάνω τους, έμοιαζαν αποκρουστικοί. Της θύμιζαν τους γιατρούς τους μεσαίωνα. Μόνο που σίγουρα η μάσκα τους δεν είχε λουλούδια από μέσα. Μύριζε κακία και φόβο. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατή και τα γόνατα της είχαν πιαστεί. Ήθελε να τρέξει αλλά φοβόταν. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Κάνε κάτι, πρέπει να φύγουμε»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> του είπε, σχεδόν εκλιπαρώντας τον.</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> «Μπορείς να φύγεις, αλλά δε θα ξεφύγεις»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> της απάντησε. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Ας τρέξουμε, να κρυφτούμε κάπου»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> του απάντησε αμέσως. Ένιωθε πως η καρδιά της δε θα άντεχε άλλο από την αγωνία. Εκείνος γύρισε και την κοίταξε.</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Αυτό θες;»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">.</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> «ΝΑΙ!»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> του απάντησε εκείνη, τρέμοντας από τον φόβο. Ο κλοιός γύρω τους άρχισε να στενεύει. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Πάμε»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> τον άκουσε να φωνάζει και ένα γρύλισμα ακολούθησε την φωνή του. Την έπιασε από το χέρι σφιχτά κι άρχισε να τρέχει μπροστά. Σχεδόν την τραβούσε. Όταν έφτασε κοντά σε έναν μαυροντυμένο, την άφησε και έπεσε πάνω του με δύναμη. Ένας βαρύς γδούπος ακούστηκε καθώς οι δύο μάζες έπεσαν με δύναμη λίγο πιο πέρα. Εκείνη έτρεξε κοντά του και ο άγνωστος σηκώθηκε αμέσως. Της έπιασε το χέρι και άρχισε να τρέχει. Πέρασαν τα πρώτα δέντρα και σταμάτησε. Γύρισε και την έπιασε. Έφερε τα χέρια του κοντά στο πρόσωπο της. Οι αντίχειρες του σταθεροί στα μάγουλα της, ενώ τα υπόλοιπα δάχτυλα έκλειναν πίσω από τον λαιμό της. Την έφερε κοντά τόσο που το στήθος της ακουμπούσε πάνω του.</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> «Θα συνεχίσεις μέχρι να βρεις το ποτάμι. Μπες μέσα απότομα»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">.</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> «Δε θα έρθεις μαζί μου;»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> τον ρώτησε δειλά. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Εδώ μένω.»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> της απάντησε κοφτά. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Εδώ που;»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> τον πίεση εκείνη.</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> «Στο μυαλό σου. Τρέχα τώρα!»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> της φώναξε.</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Κι εσύ;»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> φοβόταν για την απάντηση του. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">«Εγώ θα προσέχω το δέντρο»</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> της είπε και με μια κίνηση την έσπρωξε μακριά του, όσο πιο μακριά μπορούσε. Γύρισε την πλάτη του κι άρχισε να τρέχει προς τα πίσω.</span></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: justify;">Παραπάτησε από την ορμή του και τον είδε να χάνεται. Φοβήθηκε. Άρχισε να τρέχει όπως μπορούσε. Ήταν όλα σκοτεινά. Τα πόδια της πονούσαν και τα μαλλιά της μπλέκονταν στα χαμηλά κλαριά των δέντρων. Δεν σκεφτόταν τίποτα. Ο φόβος ή ίσως η προσταγή του την έκαναν να μην έχει τίποτα στο μυαλό της, πέρα από το να φτάσει στο ποτάμι. Αν και οι σουβλιές κάθε τόσο στις πατούσες της, την αφυπνούσαν από αυτό το τίποτα που την κυρίευε. Η διαδρομή της φάνηκε ατέλειωτη. Μέχρι που είδε ένα φως ασημένιο μπροστά της. Μια αντανάκλαση του φεγγαριού, όμορφη σαν πορτραίτο μεγάλου ζωγράφου, πάνω στο τρεχούμενο νερό του ποταμιού. Έφτασε ως την άκρη και κοιτούσε το είδωλο της, ακριβώς κάτω από του φεγγαριού. Το στεφάνι κοσμούσε ακόμη τα μαλλιά της. Ένα απόκοσμο ουρλιαχτό κάπου μακριά την τράνταξε τόσο που πήδηξε μέσα στο νερό. Παγωμένο το νερό, στο ιδρωμένο κορμί της, την μούδιασε μέσα και έξω.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: justify;">Πετάχτηκε πνίγοντας μια κραυγή μέσα της, λουσμένη στον ιδρώτα, τρέμοντας ακόμη ολόκληρη. Τα μάτια καρφωμένα απέναντι κοιτούσαν το φεγγάρι στον ουρανό, μέσα από το τζάμι. Ένας ηλεκτρονικός ήχος ήταν αρκετός να διαλύσει τις σκέψεις της. Ο χώρος φωτίστηκε λίγο από ένα μικρό άσπρο φως. Βρισκόταν σπίτι της. Ξάπλωσε πίσω και περίμενε λίγες στιγμές μέχρι να ηρεμήσει. Έστρωσε τα ιδρωμένα μαλλιά της πίσω και άπλωσε το χέρι της να πιάσει το κινητό πάνω στο κομοδίνο και το έφερε μπροστά της. Μισόκλεισε τα μάτια μέχρι να συνηθίσει το έντονο φως. Πάτησε ανάγνωση στο μήνυμα.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">
</span></div>
<o:p></o:p></div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-65936221059973826992014-06-23T11:41:00.004-07:002014-08-07T12:26:17.401-07:00Στην Χώρα της Αλήθειας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"Μην με βλέπεις απαξιωτικά.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άσε με να σε αγγίξω, να σε πονέσω.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τότε θα καταλάβεις αν ζεις ή είσαι νεκρός και δεν στο είπαν ποτέ.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μην φοβάσαι, χάιδεψε με και μάθε από μένα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άφησε με να γίνω ώθηση κάπου ανάμεσα στις αμαρτίες σου και τις επιθυμίες σου.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κι αν μπορείς, μετουσίωσε με σε έμπνευση. 'Ω θεοί, τί όμορφο που θα ήταν;"</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μου είπε και λυτρώθηκε.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εγώ απόρησα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Κι ύστερα έφυγε ο πόνος και ήρθε η έρωτας. Ναι. Η σίγουρα είναι γυναίκα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">'Ένα σμήνος από πεταλούδες πολύχρωμες ήταν γύρω της,</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">φαντάζομαι αυτές οι γαμημένες που μπαίνουν στο στομάχι μας.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φλύαρη που λέτε η έρωτας και ξαφνικά έπαψε. Δεν μιλούσε, μόνο κοιτούσε.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια θλίψη την κύκλωσε. Προσπάθησα να φωτίσω τον χώρο.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Βεγγαλικά τα μάτια μου και τα δικά της τόσο μαύρα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Την λυπήθηκα, δεν μπορούσε να ορθοποδήσει μόνη της.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με κούρασε και την άφησα. Ίσως βρει ανταπόκριση και βοήθεια από αλλού.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εγώ μάλλον δεν της έκανα. Στα παπάρια μου.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Προχώρησα και είδα την αγάπη από μακρυά. Άρχισα να προχωράω προς το μέρος της.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γυμνή, κάτω από έναν καταρράκτη από ροδοπέταλα μου χαμογελούσε.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ήλιο δεν είχε, εκείνη φώτιζε από μακρυά σαν φάρος της Αλεξάνδρειας.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γύρω της άγρια όλα, άγριοι κισσοί φύτρωναν από μακριά</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">και κατέληγαν όμορφα τριαντάφυλλα κοντά στα πόδια της.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άρχιζα να ξεκουμπώνω το πουκάμισο μου, κλειδαριές τα κουμπιά του.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έβγαζα το κάθε ρούχο μου πιο δύσκολα μα πιο δυνατά.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αφού όταν τα έβγαλα όλα, κατάλαβα πως ό,τι κρατάς, πίσω σε κρατάει.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κι είδα σκορπιούς πάνω της και τσακάλια να χορεύουν γύρω της. Μα εκείνη δεν φοβόταν.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ούτε εγώ. Έτρεξα σαν να μην υπήρχε αύριο και όσο έτρεχα, τόσο δεν την έφτανα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σταμάτησα. Δεν κουράστηκα, απλώς κατάλαβα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Την είδα, την κατάλαβα, την ένιωσα. Θα είναι πάντα εκεί.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σαν ουράνιο τόξο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg87692ot0oEayv0qhW2kjmHmVQEQoblGdvkPkBtUsI3ASFsbRrejjXleTlTP65Qn1lmytj4zDnTSpATN5XNr48dsyx82_ROXQd_sa2IyGPGaq9nVJ1NzPrU_RKnK4ujUAEaXf8SEWtHlnX/s1600/10499575_735626259809209_849613804290099537_o22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg87692ot0oEayv0qhW2kjmHmVQEQoblGdvkPkBtUsI3ASFsbRrejjXleTlTP65Qn1lmytj4zDnTSpATN5XNr48dsyx82_ROXQd_sa2IyGPGaq9nVJ1NzPrU_RKnK4ujUAEaXf8SEWtHlnX/s1600/10499575_735626259809209_849613804290099537_o22.jpg" height="469" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κι έτσι συνέχισα γυμνός. Ή έτσι νόμιζα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Προχωρούσα με πληγές στα πόδια και έναν κρύο βοριά να με χτυπά.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τα βήματα μου με οδήγησαν στο δάσος, που η καρδιά του ήταν ξέφωτο.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σίγουρα τρελάθηκα, απόρησε ο νους μου και του είπα να σωπάσει.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κοιμήθηκα στην κουφάλα ενός αρχαίου δέντρου. Κι έκανα γλυκόν ύπνο.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ξύπνησα σκεπασμένος με δέρματα πάνω μου. Έβλεπα κι ας μην είχε φως.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μύριζα το καθετί γύρω μου. Με ένα σάλτο βρέθηκα όρθιος κι άρχισα να τρέχω.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έφτασα στο ξέφωτο και κοίταξα το φεγγάρι. Ούρλιαξα και πήρα απάντηση.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κοιμήθηκα γυμνός και ξύπνησα ντυμένος με δύναμη.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Κάθισα σε μια άκρη κι έγραψα. Έγραψα για όσο έκατσα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια φωνή στα αφτιά μου, μου έλεγε πως τελειώνει ο χρόνος.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">24 χρόνια ήταν η συμφωνία διάολε κι είμαι μόνο 24 ώρες στη γη της αλήθειας.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τότε κατάλαβα. Χαμογέλασα με την βλακεία μου. Μου πήρε μια ολόκληρη ζωή </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">να τα μάθω.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και δεν είχα άλλη ζωή. Ήρθε η ώρα να πληρώσω σαν ένας άλλος Προμηθέας κι εγώ.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έχω ακόμη πολλή φαιά εγκεφαλική ουσία αλλά νομίζω πως τελειώνει το μελάνι μου.</span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αν έμαθα κάτι απ' όλα αυτά είναι πως...</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-11373635818756019122013-01-21T07:09:00.000-08:002014-08-07T12:34:31.220-07:00Ready to play the game?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ο άνεμος βούιζε έξω από το σπίτι και κάπου κάπου ακουγόταν και μια βροντή στο βάθος, χωρίς σημάδια βροχής εδώ και ώρα. Φύλλα σηκώνονταν και στροβίλιζαν στην δύνη του ανέμου μέχρι να σκάσουν πάνω σε κάποιον τοίχο ή παράθυρο. Η νύχτα είχε φέρει μαζί της την μοναξιά και μόνο ένα μικρό φαρμακείο που διανυκτέρευε ήταν για να την σπάει. Η ταμπέλα απ έξω έγγραφε με γράμματα που κινούνταν το μήνυμα "ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΕΙ-02:50-6°C- το οποίο ήταν ένας φαύλος κύκλος στην πινακίδα.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Το φαρμακείο έμοιαζε παλιό απ έξω, με τον χλωμό κίτρινο φωτισμό μέσα του να δένει απόλυτα με την πρόσοψη του. Από την γωνία ξεπρόβαλε μια σκιά τετράποδη. Ένας απότομος βρόντος ακούστηκε και σχεδόν αμέσως τα φώτα τρεμόπαιξαν και έσβησαν. Η σκιά χάθηκε μέσα στις αδερφές της.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Άνοιξε τα μάτια του απότομα στον ύπνο με κομμένη την ανάσα, βλέποντας το χέρι του στην άκρη να χαϊδεύει ασυναίσθητα το κενό. Έκλεισε τα μάτια και τα άνοιξε σχεδόν αμέσως παίρνωντας μια βαθιά ανάσα Έμεινε για λίγο ακίνητος να αφουγκράζεται τον τυμπανισμό της καρδιάς του. "Ακόμη ένας γαμημένος εφιάλτης" σκέφτηκε από μέσα του. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και σιχάθηκε αμέσως την μπλούζα του που κολλούσε πάνω του από τον ιδρώτα. Την έβγαλε αμέσως και για μια στιγμή πιάστηκε ο σταυρός του στην λαιμόκοψη. Πήγε ως το γραφείο και άναψε ένα ακόμη κερί,γιατί το προηγούμενο σχεδόν ήταν έτοιμο να σβήσει. Με την άκρη του ματιού του, είδε το κινητό του, "Τρεις παρά δέκα" σκέφτηκε από μέσα του και γύρισε προς το υπόλοιπο δωμάτιο πίσω του. Λίγο φως που ερχόταν έξω από τον δρόμο ίσα που έσπαγε το φως της μικρής φλόγας. Περπάτησε ως το τζάμι και κοίταξε κάτω. Τα τζάμια έτριζαν λίγο από τον αέρα ενώ οι δρόμοι ήταν άδειοι Μόνο το φαρμακείο στην γωνία φώτιζε κάπως το στενό δρόμο από κάτω.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Γύρισε και έκατσε με την πλάτη του να ακουμπά πάνω στο τζάμι. Για μια στιγμή ανατρίχιασε από το ρίγος και ύστερα αφέθηκε στο κρύο που του πρόσφερε. Πέρασε το ένα χέρι μέσα στο άλλο και τα έφερε στο στήθος του. Το δωμάτιο μυρίζει κλεισούρα και ο τόπος είναι γεμάτος πεταμένα ρούχα και βιβλία ανοιχτά σε τυχαίες σελίδες. Μια τράπουλα είναι πεταμένη μπροστά από ένα κομοδίνο ενώ δίπλα της υπάρχουν σακούλες με αποφάγια πεταμένες.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Έκατσε στην μοναδική καρέκλα του σπιτιού και έμεινε να κοιτάζει την φλόγα του κεριού. Έφερε τα δάχτυλα του πάνω της και άρχισε να παίζει μαζί της. Ένοιωθε το μυαλό του να αδειάζει και να παραδίδεται στις σκέψεις του. Σκεφτόταν μίσος και εκδίκηση. Ένοιωθε την κακία να κυλάει μέσα του και να του ζεσταίνει την καρδιά. Ίσως να γρύλισε λίγο άθελα του και αμέσως γύρισε πίσω στην πραγματικότητα και τράβηξε το χέρι του από την φλόγα που τον έκαιγε.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Τα βήματα της ήταν γοργά μέσα στον παγωμένο δρόμο. Ντυμένη με ένα τζιν ξεθωριασμένο και με ένα χοντρό μπουφάν, ενώ τα μαλλιά της τα κάλυπτε ένα σκουφάκι, άνοιξε την πόρτα του φαρμακείου απότομα. "Κάτι για τον βήχα" είπε καθώς πλησίασε στον πάγκο και άρχισε να βήχει πάλι. Ο φαρμακοποιός σηκώθηκε και χωρίς να το σκεφτεί πολύ έπιασε ένα σιρόπι και της το έδωσε. Σαν από συννενόηση κανείς τους δεν μίλησε πάλι. Η κοπέλα έδωσε χρήματα και ο φαρμακοποιός τα ρέστα. Καθώς έβγαινε είδε με την άκρη τους ματιού της πως πήγε 02:57.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwQ1DkdCk_OodDiGrltSmq6NW-DONSjT6yVAuSA3yFvwJlY7r4VBvpujPTkLJ50FoHsRjt3EZYPGjg_lodZ2LmNCfWYyHWBkeiJUtNTBc6VSwHBukAGsFA3ysbOUPpIMq-YokdneDnMtCW/s1600/Stranger_In_The_Night_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwQ1DkdCk_OodDiGrltSmq6NW-DONSjT6yVAuSA3yFvwJlY7r4VBvpujPTkLJ50FoHsRjt3EZYPGjg_lodZ2LmNCfWYyHWBkeiJUtNTBc6VSwHBukAGsFA3ysbOUPpIMq-YokdneDnMtCW/s1600/Stranger_In_The_Night_.jpg" height="313" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Έμεινε να κοιτάζει μια τα δάχτυλα του και μια την φωτιά και όσο την έβλεπε άλλο τόσο θύμωνε. Σκέφτηκε πόσο άδικη είναι η ζωή, πως δεν έχει τίποτα και ότι θα έκανε τα πάντα για λίγη εξουσία και λίγα πλούτη. σχεδόν αμέσως τρόμαξε με την σκέψη του. Είχε ακούσει από έναν μοναχό πως το κακό έρχεται μόνο όταν σε γυρεύει και ανατρίχιασε στην ιδέα αυτή. Η σκέψη του κόπηκε από ένα ξαφνικό χτύπημα στην πόρτα του. Σηκώθηκε και πήγε διστακτικά προς αυτήν και κοίταξε άλλη μια φορά το ρολόι του, ήταν 02:58. Έπιασε το πόμολο και χωρίς να ρωτήσει άνοιξε.</span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Στάθηκε για μια στιγμή στην είσοδο του φαρμακείου να βγάλει τα γάντια της από την τσάντα και να τα φορέσει. Τα φόρεσε βιαστικά μιας και δεν της άρεσε ο χώρος που βρισκόταν και βγήκε έξω. Κοίταξε για μια στιγμή την φωτεινή πινακίδα να δείχνει 02:58 και αμέσως από την άλλη μεριά, σε ένα παράθυρο από το οποίο έβγαινε φως και είδε κάποιον να περνάει μπροστά του. Έμεινε για λίγο να κοιτάζει.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και μια σιλουέτα με μαύρο κουστούμι στεκόταν μπροστά του. Το πρόσωπο δεν ξεχώριζε από τις σκιές. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"ποιος είσαι;"</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> ρώτησε το αγόρι ξαφνιασμένος.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;">"Είμαι οι σκέψεις σου και οι επιθυμίες σου"</span>, είπε καθώς έμπαινε μέσα στο σπίτι ακάλεστος. <span style="color: #3d85c6;">"Νόμιζα πως είχα λίγο γούστο"</span> απάντησε ο νεαρός χωρίς να το σκεφτεί πολύ και κάνοντας στην άκρη. Ο ξένος γύρισε προς το μέρος του και του άπλωσε το χέρι <span style="color: #3d85c6;">"Φέλη!"</span> του είπε και του έπιασε το χέρι, ενώ ένα πλατύ κατάλευκο χαμόγελο δημιουργήθηκε. Και πάλι δεν μπορούσε να δει το πρόσωπο του λόγο του φωτός από πίσω. <span style="color: #3d85c6;">"Φέλης;"</span> σκέφτηκε από μέσα του, σαν να του θύμιζε κάτι.<span style="color: #3d85c6;"> "Άγγελος!"</span> είπε ο νεαρός και άπλωσε το χέρι του. Μόλις άγγιξε του Φέλη, ένα πάγωμα τον διαπέρασε ολόκληρο και ένοιωσε να παγώνει. Η καρδιά του σφίχτηκε για μια στιγμή.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ένα γάβγισμα σκύλου την έκανε να ξεκολλήσει τα μάτια της από το παράθυρο,γύρισε την πλάτη της στον σκύλο και πέρασε κάτω από την φωτεινή πινακίδα άπ όπου και ήρθε. Η ώρα ακόμη έγραφε 02:59 ενώ της φαινόταν πως έχει περάσει περισσότερη ώρα.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ο Άγγελος τράβηξε το χέρι του απότομα ενώ ένοιωσε να του κόβεται η ανάσα. <span style="color: #3d85c6;">"Τι θες τέτοια ώρα;"</span> είπε καθώς πήγε προς το παράθυρο, δείχνοντας πως δεν τον νοιάζει για τον ξένο ή σαν να ήξερε κάτι παραπάνω. <span style="color: #3d85c6;">"Είμαι εδώ να πραγματοποιήσω τις σκέψεις σου"</span> είπε καθώς τον πλησίαζε ο ξένος.<span style="color: #3d85c6;"> "Και εσύ τι θα κερδίσεις;" </span>ρώτησε ασυναίσθητα ο Άγγελος. Κοίταξε για μια στιγμή έξω από το παράθυρο και είδε μια κοπέλα με ροζ παπούτσια να στέκεται έξω από το φαρμακείο, έτοιμη να φύγει αλλά να μην κουνιέται. Έμεινε να την κοιτάζει λίγο αλλά δεν κουνήθηκε στιγμή εκείνη. <span style="color: #3d85c6;">"Την ψυχή σου φυσικά, για εκείνη γίνονται όλα" </span>είπε καθώς στάθηκε δίπλα του στο παράθυρο, παρατηρώντας και εκείνος την εικόνα απ έξω. Έμειναν για λίγο να κοιτάνε την εικόνα, σαν δυο καλοί φίλοι από τα παλιά. Ένας ήχος έσπασε την στιγμή, ο ξένος γύρισε προς το κινητό και εκείνο σταμάτησε. Το μόνο που ακούστηκε ήταν <span style="color: #3d85c6;">"ready to play the game, ready to lose it all"</span>.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Άρχισε να απομακρύνεται από την πινακίδα και έβγαλε το κινητό της από την τσάντα της. Πληκτρολόγησε ένα νούμερο και περίμενε αρκετή ώρα μέχρι που άκουσε το σήμα της μη κάλυψης δικτύου. Άφησε το κινητό πίσω στην τσάντα της και γύρισε άλλη μια φορά προς το παράθυρο. Η ώρα στην φωτεινή πινακίδα έδειχνε 3:01. Τότε το σκυλί άρχισε να γαβγίζει σαν λυσσασμένο και να τρέχει μακριά.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> <span style="color: #3d85c6;"> "Τι θα γίνει μικρέ επιτέλους με σένα;" </span>του φώναξε δυνατά αυτή τη στιγμή ο ξένος και τον πέταξε πάνω στο γραφείο. Ο Άγγελος ίσα που πρόλαβε να κρατηθεί και να μην σκάσει στο γραφείο. Τα χέρια του έπιασαν άθελα του ένα κομμάτι χαρτί γραμμένο που δεν υπήρχε στο γραφείο πριν. Γύρισε και δίπλα ακριβώς βρήκε μια πένα.<span style="color: #3d85c6;"> "Υπέγραψε επιτέλους και πες μου τι θες κουτάβι!"</span> Όλα θόλωσαν στο μυαλό του. Σκέφτηκε την δύναμη, τα πλούτη και την άπειρη γνώση. Έσφιξε τα χέρια του μπουνιές δυνατά, τόσο ώστε να νοιώσει τα νύχια του να του διαπερνούν το δέρμα. <span style="color: #3d85c6;">"Πες μου πόσο χρυσό θες και θα σε πνίξω μέσα σε αυτόν. Πες μου πόση δύναμη θες και δε θα βρεθεί άλλος στον δρόμο σου ποτέ. Πες μου ποιος θες να πεθάνει και πως, και δε θα υπήρξε ποτέ"</span> τα έλεγε με απαλή και σταθερή φωνή ενώ πήγαινε προς το μέρος του, έπιασε την πένα από το γραφείο και του την έβαλε στα χέρια. Ήταν σίγουρος πως ο μικρός ήταν χαμένη ψυχή. Το αγόρι άφησε το χαρτί πάνω στο γραφείο και υπέγραψε με θολωμένα μάτια. Το χέρι του έτρεμε όταν είδε στο γραφείο πάνω ένα βιβλίο με τίτλο <span style="color: #3d85c6;">"Μεφιστοφέλης"</span>. Άφησε την πένα να πέσει και έπεσε πίσω στην καρέκλα εξουθενωμένος κοιτάζοντας για μια στιγμή το πάτωμα. <span style="color: #3d85c6;">"Και εδώ αρχίζει το αγαπημένο μου κομμάτι. Πες μου τι θες και θα το έχεις!" </span>είπε κλείνοντας του το μάτι. <span style="color: #3d85c6;">"Εκείνη"</span> είπε καθώς γύριζε το κεφάλι του προς αυτόν. 'Ήταν σίγουρος πως αυτό ήθελε εκείνη την στιγμή. Ο άντρας γέλασε δυνατά μέσα στην νύχτα. Περπάτησε προς την πόρτα και την άνοιξε. <span style="color: #3d85c6;">"Ούτε ο θεός, ούτε ο διάβολος μπορεί να σου δώσει κάτι τέτοιο. Θα τα ξαναπούμε όταν θα έρθει η ώρα σου"</span> είπε και του έκλεισε το μάτι ενώ χανόταν στις σκιές. Έπιασε το κινητό του γρήγορα. Το ρολόι έδειχνε 03:01.</span></div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-91199356541286927582012-05-17T12:56:00.002-07:002014-08-07T12:43:31.445-07:00Kύκνειο άσμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><i>Σύμφωνα με την
παράδοση, ο κύκνος που δεν έχει πολύ
καλή φωνή, όταν αισθανθεί πως θα πεθάνει,
κελαηδάει πολύ γλυκά. Η παρακάτω ιστορία
δεν έχει καμία σχέση με κύκνο, ρεαλιστικά
τουλάχιστον.</i></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Είναι μια ιστορία
που θα λέγαμε την “ποτίσαμε” λίγη
υπερβολή αυτό όμως δεν την κάνει ψεύτικη.
Γενικά είναι μια ιστορία που μπορεί να
μου έτυχε, να σου έτυχε, είναι απλά να
μην σου τύχει...</i></span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Ξύπνησε αν και
είχε λίγη ώρα που ξάπλωσε. Τις τελευταίες
μέρες σπάνια κοιμόταν. Ακόμη πιο σπάνια
έτρωγε ή έπινε νερό. Μόνη του συντροφιά
λίγο ποτό, ένα τσιγάρο που το “γύριζε”
με τον εαυτό του και κάποια τραγούδια
που μόνο να ερεθίζουν την μνήμη του
μπορούσαν.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Κάθισε στην
άκρη του κρεβατιού του και σήκωσε από
κάτω ένα πεσμένο μπουκάλι με αλκοόλ.
Ξεβίδωσε το πώμα και κατέβασε μια γουλιά,
αρκετή για να τον κάψει. Άφησε πάλι το
μπουκάλι στο πλάι και πήγε στο μπάνιο.
Έσκυψε πάνω από τον νιπτήρα και ένας
μεταλλικός ήχος ακούστηκε από τον σταυρό
του που χτύπησε στην άκρη. Έπλυνε το
πρόσωπο του και ύστερα κοιτάχτηκε στον
καθρέφτη. Παρατήρησε πως τα γένια του
είχαν μεγαλώσει πολύ και τα μαλλιά του
ήταν άπλυτα για μέρες. <span style="color: #3d85c6;">“Δε γαμιέται!”</span>
σκέφτηκε από μέσα του και προσπάθησε
λίγο να στρώσει τα μαλλιά του.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Βγήκε από το
μπάνιο και κοίταξε το δωμάτιο μπροστά
του. Πεταμένα ρούχα παντού, ποτήρια σε
κάθε πιθανό σημείο και άπειρα χαρτιά
πεταμένα παντού. Κάθισε πάλι στην άκρη
του κρεβατιού και έπιασε την φωτογραφία
της από το κομοδίνο του. Την έφερε μπροστά
του και την κοίταξε για μια στιγμή.
Χάιδεψε λίγο την μορφή της και γρήγορα
σκούπισε τα μάτια του, πέταξε την
φωτογραφία στον τοίχο απέναντι και
έπεσε πίσω στο κρεβάτι. Έμεινε για λίγη
ώρα εκεί μέχρι που πήρε μια βαθιά ανάσα
και σηκώθηκε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Πήγε ως το
γραφείο του και κάθισε στην καρέκλα.
Έπιασε τα χαρτάκια του και άρχισε να
στρίβει ένα τσιγάρο όσο την σκεφτόταν.
Άρχισε να θυμάται όλα εκείνα τα πρωινά που τον ξυπνούσε και εκείνος ζητούσε
λίγο ακόμη χρόνο, τις φορές που βγαίνανε
και της έπαιρνε παγωτό και μετά εκείνη
έτρωγε και από το δικό του ή όλες εκείνες
τις φορές που του ζητούσε να της βάλει
κάτι ράφια στο δωμάτιο και εκείνος όλο
το ξεχνούσε. Άναψε το τσιγάρο του και
πήρε μια καυτή τζούρα. Άρχισε να ψάχνει
τις φωτογραφίες της και να τις χαζεύει
μία μία. Σε όλες ήταν υπέροχη, σε όλες
χαμογελούσε.<span style="color: #3d85c6;"> “Αχ αυτό το χαμόγελο σου”</span>
σκέφτηκε και χαμογέλασε και εκείνος.
Έσβησε το τσιγάρο σε ένα πιάτο που βρήκε
εκεί πάνω και σηκώθηκε. Χτύπησε το χέρι
του στην ντουλάπα και ένα<span style="color: #3d85c6;"> “γιατί”</span> βγήκε
ψιθυριστά από το στόμα του.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Έξω είχε αρχίσει
να βραδιάζει. Τελείωνε το τρίτο του
τσιγάρο όταν την είδε να κάθεται στο
κρεβάτι και να τον κοιτάζει. Σάστισε
όταν την είδε, έσβησε το τσιγάρο του και
της χαμογέλασε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Τι κάνεις
εδώ;</span> ρώτησε εκείνος με τρεμάμενη φωνή.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Πέρασα να δω
πως είσαι</span>, του απάντησε η κοπέλα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πρόσεξε πως ήταν
κάπως θλιμμένη και τα μάτια της ήταν
κάπως πρησμένα, περισσότερο από τα δικά
του.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">-<span style="color: #3d85c6;"> Σε παρακαλώ
θέλω να προσέχεις</span>, του είπε και σηκώθηκε
να φύγει.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Κάτσε λίγο</span>,
είπε και έκανε μια κίνηση προς το μέρος
της.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εκείνη χαμογέλασε,
περπάτησε προς το μέρος του, τον αγκάλιασε
και τον φίλησε. Το φιλί της ήταν γλυκό
σαν το μέλι και καυτό σαν την φωτιά, μα
φυλούσε και μια δόση μοναξιάς μπερδεμένη
με τρέλα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Σ' αγαπάω
χαζέ μου</span>, του ψιθύρισε στο αφτί του και
περπάτησε προς την πόρτα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Εις το
επανιδείν πριγκίπισσα μου θα τα πούμε
σε κάποιο άλλο παραμύθι</span>, της απάντησε
εκείνος και χαμογέλασε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0in; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εκείνη έσβησε
από μπροστά του και εκείνος έμεινε να
χαϊδεύει τα χείλη του. <span style="color: #3d85c6;">“Δεν είμαι
τρελός!”</span> φώναξε και σήκωσε το κομοδίνο
και το πέταξε. Εκείνο έσκασε στο πάτωμα
με έναν εκκωφαντικό θόρυβο και έσπασε.
Ένας σουγιάς πετάχτηκε στα πόδια του από
κει μέσα. Έπεσε στα πόδια με τη πλάτη
του στον τοίχο, μαζεύτηκε και άρχισε να
κλαίει. Πήρε τον σουγιά στα χέρια του
και τον άνοιξε. Οι κόρες των ματιών του
μεγάλωσαν απότομα και η καρδιά του
άρχισε να χτυπά γρήγορα. Το γέλιο της
ηχούσε ακόμη στο μυαλό του και χωρίς να
το σκεφτεί άρχισε να σκίζει τις φλέβες
του και αίμα να χύνεται από αυτές. Δεν
ένοιωθε πόνο, μόνο οργή για τον εαυτό
του που την άφησε να φύγει και ένα κενό
που δεν μπορούσε να καλύψει.</span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Σε λίγη ώρα
είχε πέσει δίπλα στο πάτωμα μέσα στα
αίματα. Είπε το όνομα της για τελευταία
φορά και το είπε όσο πιο γλυκά μπορούσε.
Είχε ακούσει πως τα ηχητικά κύματα δεν
χάνονται στον χρόνο παρά μόνο εξασθενούν.
Ήθελε να έρθει εκείνη και να μπορέσει
να ακούσει το όνομα της πόσο γλυκά το
πρόφερε. Πέθανε μετά από λίγο κοιτώντας
στον τοίχο απέναντι έναν πίνακα που
είχε ζωγραφίσει εκείνη. </span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi97M0i3ahpRURO3GacG3PhzImo6-K1-yji3ABTWsLs-cP8DPBv6gfkXGVSLxourESCNtOj9QWD6SLp49cmBJH2t_AjMvVyPSQolRGgy7DzBpxxVvisdNf_GKe1-3qUz9_TXwHnXc-F34t-/s1600/%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi97M0i3ahpRURO3GacG3PhzImo6-K1-yji3ABTWsLs-cP8DPBv6gfkXGVSLxourESCNtOj9QWD6SLp49cmBJH2t_AjMvVyPSQolRGgy7DzBpxxVvisdNf_GKe1-3qUz9_TXwHnXc-F34t-/s1600/%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%BF.jpg" height="640" width="479" /></a></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-72760460905937138372012-03-15T02:12:00.002-07:002014-08-07T12:55:22.247-07:00Μία απρόσμενη ιστορία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg739BSRhWuc4uaKFoQ-MiW_bo3QPoQQdYcC9G5b4aM95R8sybx4VwVnBd9IaXyUCjQCgPppAMf42Z50RhGhJXuSE6SdPjFISwhCPFcM4QTSjX2eKa3PkX2GiE9Jm-1NTOzhI2NXLjfrUyp/s1600/Nightmare_by_kalessaradan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg739BSRhWuc4uaKFoQ-MiW_bo3QPoQQdYcC9G5b4aM95R8sybx4VwVnBd9IaXyUCjQCgPppAMf42Z50RhGhJXuSE6SdPjFISwhCPFcM4QTSjX2eKa3PkX2GiE9Jm-1NTOzhI2NXLjfrUyp/s1600/Nightmare_by_kalessaradan.jpg" height="481" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα βράδυ ήμουν στο πάνω δωμάτιο και άκουσα την μητέρα μου να με φωνάζει από την κουζίνα να πάω κάτω. όπως έτρεχα στις σκάλες άκουσα την μητέρα μου πάλι από το πάνω διπλανό δωμάτιο να μου λέει<span style="color: #3d85c6;"> "μην πας κάτω, το άκουσα και εγώ αυτό!"</span></span></span></div>
<i style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: justify;"><br /></i>
<i style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: justify;">Ποια από τις δυο φωνές μπορείς όμως να πιστέψεις;</i><br />
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Ξαφνικά άκουσα τα κλάματα ενός μικρού παιδιού, πετάχτηκα έντρομος και ήμουν σίγουρος ότι κάτω από το κρεβάτι μου μια κόκκινη λιμνούλα ξεπρόβαλε από το κενό. θυμήθηκα πως ήμουν σχεδόν μόνος στο σπίτι και πως είχα κλειδώσει καλά για το βράδυ. Το σπίτι μου ήταν τριώροφο, ένα παλιό τριώροφο που ανήκε στην οικογένεια μου πολλά πολλά χρόνια.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε και τότε ο μπάτλερ με ρώτησε <span style="color: #3d85c6;">"είστε καλά, κύριε;"</span> και εγώ απάντησα ένα στεγνό και μισοαδιάφορο <span style="color: #3d85c6;">"μια χαρά είμαι τζορτζ"</span> και κοίταξα πάλι κάτω αλλά η λιμνούλα είχε εξαφανιστεί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Προσπάθησα να καθησυχάσω τον εαυτό μου λέγοντας </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">"ήταν ένας απλός εφιάλτης!" </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Αλλά θα συνειδητοποιούσα σύντομα πως δεν είχε τελειώσει.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Είδα τον μπάτλερ να φεύγει και να κλείνει την πόρτα πίσω του και αμέσως έπιασα την κοιλιά μου που σφίχτηκε και ξέρασα ότι είχα φάει την προηγούμενη μέρα. Αλλά στο πάτωμα ήταν ήδη αίμα και σκουλήκια. Ένα βλεφάρισμα και τρίψιμο των ματιών από την ταραχή μου και όλα είχαν εξαφανιστεί.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ξέπλυνα το στόμα μου με λίγο νερό και ξάπλωσα αμέσως στο κρεβάτι μου. Σκεπάστηκα γιατί ένοιωθα πως κρύωνα και έκλεισα τα μάτια μου.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Είδα στον ύπνο μου την μητέρα μου να φωνάζει το όνομα μου. Έτρεξα προς το μέρος της αλλά δεν μπορούσα να την φτάσω γιατί απομακρυνόταν συνέχεια και έτσι τα παράτησα. Τότε άκουσα πάλι το κλάμα του μικρού παιδιού.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Πετάχτηκα λουσμένος στον ιδρώτα. Κοίταξα το ρολόι δίπλα μου και έδειχνε 3 ακριβώς, τα ξημερώματα. Δεν μπορούσα πλέον να ξεχωρίσω την πραγματικότητα από τις παραισθήσεις. Τι είναι αληθινό και τι είναι ψεύτικο;!</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Σηκώθηκα από το κρεβάτι και κάτι είδα με την άκρη του ματιού μου να σαλεύει πίσω στις σκιές. Δεν έδωσα σημασία, σίγουρα έχω αρχίσει και τα χάνω. Πήγα μέχρι την τουαλέτα να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Και εκεί την είδα ξανά, στεκόταν ακριβός πίσω μου στην αντανάκλαση του καθρέφτη και με κοίταζε με ένα αθώο βλέμμα, ήξερα πως αν γυρίσω θα χαθεί και έτσι ευχαριστήθηκα την εικόνα αυτή, της μητέρας μου μέχρι να κλείσω τα βλέφαρα μου.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Στάθηκα για λίγο να την χαζεύω μέχρι που τρεμόπαιξε το φως για λίγο και χάθηκε η εικόνα της. Ω ναι σίγουρα είχα τρελαθεί!</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ξάπλωσα ξανά στο κρεβάτι μου και με πήρε ο ύπνος αμέσως. Ήθελα πολύ να δω ξανά την μητέρα μου στον ύπνο μου αλλά δυστυχώς δεν έγινε κάτι τέτοιο, αντ' αυτού είδα ξανά τα μαύρα πλάσματα που καίγανε τις σάρκες των ανθρώπων, είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν στην κόλαση.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ίσως και να ήμουν στην κόλαση, σε μια δική μου, προσωπική κόλαση. ξύπνησα και ήταν βράδυ έξω. Δε ξέρω πόσες ώρες κοιμήθηκα. το στόμα μου είχε στεγνώσει για τα καλά. Δεν ήταν κάποιο αίνιγμα...ήταν εμπειρία ζωής.<span style="text-align: left;">Μιας ζωής που οι μνήμες της είναι τόσο θολές που αρχίζεις να πιστεύεις ότι δεν ήταν καν δίκη σου. Απλώς υπάρχεις, ότι είσαι μια μαριονέτα κάποιων άλλων, απόκοσμων δυνάμεων.</span></span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Πήγα να πιω λίγο νερό και είδα την ώρα, ήταν απόγευμα αλλά είχε ήδη σκοτεινιάσει ο χειμωνιάτικος ουρανός. Ξαφνικά άκουσα τις καμπάνες του χωρίου να βαράνε πένθιμα. Άκουγα τον θάνατο να χαίρεται μέσα από τον ήχο της καμπάνας. <span style="text-align: left;">Αλλά ποιανού θάνατος ήταν; Βγήκα στο μπαλκόνι μου και το ελάχιστο φως με τύφλωσε. Δεν το συνειδητοποίησα τότε, αλλά ήταν ο δικός μου θάνατος, και εγώ απλώς θεατής του.</span></span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ένοιωσα ένα κρύο αεράκι να με χτυπάει... Ανατρίχιασα λίγο. Είδα μια λάμπα απέναντι να σβήνει στον δρόμο, σίγουρα δεν ήταν τυχαίο.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ξαφνικά μια μικρή λευκή σκιά φάνηκε κάτω από την λάμπα και κοιτούσε προς έμενα. Μου φάνηκε γνώριμη η μορφή της και ένιωσα την ανάγκη να τρέξω να δω ποιος είναι. <span style="text-align: left;">Γύρω μου όλα σκοτείνιασαν. Το κρύο δυνάμωνε και το φως του ηλίου χάνονταν απόκοσμα σαν να μην είχε καμιά έννοια ο χρόνος πια. Ομίχλη πύκνωνε παντού γύρω μου, έμοιαζε σαν να κινείται με μια δίκη της λογική και μέσα σε αυτή, ακαθόριστες μορφές που σάλευαν και έμοιαζαν να πλησιάζουν.</span></span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Κράτησα σφιχτά τον σταυρό γύρω από τον λαιμό μου, δώρο της μητέρας μου αυτό και γύρισα πάλι μέσα στο δωμάτιο. Κοίταξα το πορτρέτο της στον τοίχο μου και βγήκα από το δωμάτιο. Ο διάδρομος ήταν σκοτεινός. Βουητό άκουγα στα αφτιά μου, ίσως να είχα αφήσει την μπαλκονόπορτα ανοιχτή ίσως και όχι.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Κοίταξα αλλά η μπαλκονόπορτα ήταν κλειστή και το βουητό στα αυτιά μου όλο και μεγάλωνε, τόσο πολύ που δεν μπορούσα πια να ακούσω ούτε την ίδια μου την σκέψη. Είχα πέσει στο πάτωμα από τον θόρυβο και τότε είδα ξανά αυτή τη σκιά στο τέλος του διάδρομου και κράτησα ακόμα πιο σφιχτά τον σταυρό γύρω απ' το λαιμό μου.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Η μορφή άλλαζε μπροστά στα μάτια μου, από μια ακαθόριστη λευκή σκιά σε μια σιχαμερή μορφή που προσωποποίησε όλους τους φόβους μου. <span style="text-align: left;">Σχισμένο δέρμα, πληγές που έσταζαν σάπιο αίμα. Μια φιγούρα τυλιγμένη με νεκρικά σάβανα και μαύρους επιδέσμους με μια μαύρη μάσκα να καλύπτει το ότι εξώκοσμο πρόσωπο μπορεί να είχε από πίσω, τόσο τρομαχτική και δυσνόητη παρουσία που το μυαλό μου πληγωνόταν κάθε στιγμή που περνούσε καθώς τα ασημένια μάτια της κοιτούσαν βαθιά μέσα στην ψυχή μου.</span></span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ήθελα να ξεράσω πάλι πεσμένος στο πάτωμα όπως ήμουν... Ένοιωθα το βλέμμα του να μου τρυπάει την ψυχή. Κατευθείαν από την ψυχή μου αυτός ήταν ο δαίμονας μου και τίποτα άλλο.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Έτρεξα με ότι δύναμη μου είχε απομείνει στον κάτω όροφο του σπιτιού και εκεί αντίκρισα την μητέρα μου για άλλη μια φορά αλλά όχι μέσα από κάποιον καθρέφτη. Στεκόταν εκεί, όρθια, στην πόρτα του δωματίου της με το αγαπημένο της φόρεμα και με χαμογελαστό ύφος μου είπε <span style="color: #3d85c6;">"έλα εδώ, θα είσαι ασφαλής"</span>.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Κοντοστάθηκα για μια στιγμή νιώθοντας ένα συναίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς πια. Αλλά το ένστικτο μου, μου είπε να κοιτάξω πίσω μου και τότε είδα το σπίτι μου να διαλύετε και τα κομμάτια του να φεύγουν στον ουρανό. Και αυτή η μορφή, ο προσωπικός μου διώκτης, στεκόταν εκεί και εγώ ανάμεσά στον χαμό μου και την λύτρωση μου.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Άκουσα την σκεπή να ξεκολλάει και το σπίτι όλο τραντάχτηκε. Είδα έξω από τα τζάμια ομίχλη να πνίγει όλο το δρόμο και είμαι σίγουρος πως άκουγα φωνές να ουρλιάζουν κοντά μου. Κοίταξα την μητέρα μου να μου απλώνει το χέρι και τον δαίμονα απέναντι να προσπαθεί να εισβάλλει μέσα μου.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Τότε ένιωσα ένα ακόμα τράνταγμα στα πόδια μου και είδα το έδαφος να χάνεται κάτω από τα ποδιά μου και έπεσα σε μια απέραντη μαύρη θάλασσα...προσπαθούσα να φωνάξω αλλά μάταια! </span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ξαφνικά ξύπνησα στο κρεβάτι λουσμένος από τον ίδρωτα μου και το στόμα μου στεγνό...δεν ξερό πια αν βλέπω όνειρο ή είμαι ξύπνιος...δεν ξέρω αν είμαι ζωντανός ή νεκρός...</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ένιωσα ότι όλα ήταν ένα όνειρο. Φως του ηλίου έμπαινε από το μισάνοιχτο παράθυρο οπού στον ονειρόκοσμο που ήμουν έμοιαζε ότι είχε πια χαθεί. Έτρεμα καθώς ακόμα προσπαθούσα να ξεχωρίσω το αληθινό από το ονειρικό. Ησυχία επικρατούσε και εγώ ακούνητος στην άκρη του κρεβατιού μου είχα χάσει την όποια αίσθηση της ώρας.</span></div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Η πόρτα άνοιξε αργά και ήρθε σιγά σιγά σε μένα μπουσουλώντας ακόμη. Την πήρα στα χέρια μου και την σήκωσα ψηλά να την δω στο φως. Πόσο της έμοιαζε. Χαίρομαι που έχω κάτι δικό της που είναι και δικό μου. Την άφησα κάτω και την είδα να φεύγει πάλι, η κόρη μου. <span style="color: #3d85c6;">"Η κόρη μας"</span> είπα και κοίταξα το πορτρέτο στον τοίχο.</span></span></div>
</div>
</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; margin-bottom: 0in; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<i style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></i>
<br />
<ul>
<li><i style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Σημ: Η ιστορία ξεκίνησε με την πρώτη παράγραφο σας post στον τοίχο του facebook. Η συνέχεια γράφτηκε από εναλλαγές σε posts που έγιναν ανάμεσα σε μένα και σε 2 φίλους μου.</i></li>
</ul>
</div>
</div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-57418624704980914602012-03-03T13:46:00.001-08:002014-08-07T13:04:28.558-07:00Homo Homini Lupus<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3rzeSR447cHUly7HCkCIZtQuMYzsVHs5_QIafiKnhXpN66ocLpOStvzIByonAHwfKSyB_2-Mlrx7CdB7QUAJFP_gcd-eHMaUpoHnuBX6sPLljKIrA6ZLAqzgMfKUlk1oiGahs0DK0RE-r/s1600/Jaz-Buenos-Aires_Nov2010_u_1000.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3rzeSR447cHUly7HCkCIZtQuMYzsVHs5_QIafiKnhXpN66ocLpOStvzIByonAHwfKSyB_2-Mlrx7CdB7QUAJFP_gcd-eHMaUpoHnuBX6sPLljKIrA6ZLAqzgMfKUlk1oiGahs0DK0RE-r/s320/Jaz-Buenos-Aires_Nov2010_u_1000.jpg" height="201" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> <span style="color: #3d85c6;">"Homo homini lupus" </span>έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι και περιέγραφαν την αγριότητα του λύκου που βγάζεις ο άνθρωπος προς τον συνάνθρωπο του. Από τότε πέρασαν 2212 γαμημένα χρόνια που η φράση αυτή επιβεβαιώνεται αδιάκοπα από την ανατολή ως την δύση κάθε ήλιου.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ο κόσμος γύρω μας καίγεται και εμείς σας ένας νέος Νέρωνας καθόμαστε ψηλά με ένα iphone στην κωλότσεπη να ακούμε μουσική και να χαζεύουμε την πύρινη λαίλαπα. Νομίζουμε πως δεν μας αγγίζει τίποτα αλλά βλακάκο το ίδιο είσαι και εσύ με εκείνον που σου απλώνει το χέρι για λίγη βοήθεια. Γυρίζεις το κεφάλι σου αλλά στην γωνία συναντάς τον εαυτό σου να σου γυρίζει την πλάτη. Και είναι ένα φαύλος κύκλος γιατί η ζωή έχει το σχήμα του κύκλου και γυρίζει όπως ένα γαμημένο τσιγάρο που άναψες και τώρα πια δεν σβήνει. Όσο και αν το γουστάρεις κάποια στιγμή που θα γυρίσει θα σε "βαρέσει".</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Είδα άστεγους να μοιράζονται ένα πιάτο φαγητό και να γελάνε και πλούσιους να τσακώνονται για την τελευταία μπριζόλα στο τραπέζι. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Δεν είναι κήρυγμά, είναι μόνο σκέψεις, αποτυχημένες σκέψεις να σκεφτείς πως ο κόσμος των ιδεών είναι ότι πιο τέλειο υπάρχει στην ανθρώπινη φύση.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Όλα είναι εδώ μπροστά στα πόδια μας και περίμενουν να απλώσουμε τα χέρια μας και να τα πιάσουμε.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Δεν ξέρω αν έχω σεληνιαστεί, αν μιλάει το alter ego μου ή έχει ανάδρομο ερμή, ξέρω όμως πως το πρωί που θα βγω από την σπηλιά μου θα κοιτάζω τον κόσμο με ποιο καθαρά μάτια.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Καληνύχτα μαλάκα! </span></div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-54786194578536538142011-11-19T00:20:00.001-08:002014-08-07T13:10:24.855-07:00Ιστορία χριστουγέννων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9C92BbNu0x0azVc5mSfo1sluAQx53Z5HmPqs3UCkJEXfaC9_aGN2mRGwRxTnfeW1o1MwKHTr-jhL-OM7HtPWkZLVpwm9PvYBJZXr3UrTJSTWsrK2eEldFwduILRqwj4s7XNLd7s9OvjEX/s1600/8.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9C92BbNu0x0azVc5mSfo1sluAQx53Z5HmPqs3UCkJEXfaC9_aGN2mRGwRxTnfeW1o1MwKHTr-jhL-OM7HtPWkZLVpwm9PvYBJZXr3UrTJSTWsrK2eEldFwduILRqwj4s7XNLd7s9OvjEX/s320/8.jpg" height="320" width="246" /></span></a></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Είχε νυχτώσει για τα καλά και οι δρόμοι είχαν αδειάσει. Αέρας κρύος φυσούσε και έπαιρνε τον καπνό από τις καμινάδες των σπιτιών. Οι δρόμοι ήταν ήσυχοι όμως κάπου κάπου άκουγες κάποιο σκυλί να γαυγίζει από το κρύο.</span><br />
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Δυνατός αέρας φύσηξε και σήκωσε το χάρτινο κουτί από πάνω του και το πέταξε μακριά. Από κάτω ένα παιδί έκανε μια απότομη κίνηση να το πιάσει μα δε το πρόλαβε. <span style="color: #3d85c6;">"Δεν πειράζει, έτσι και αλλιώς δεν με ζέστενε"</span> , είπε από μέσα του και προσπάθησε να ξεγελάσει τον εαυτό του.</span></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Ο μικρός κόλλησε την πλάτη του στον κρύο τοίχο από πίσω του και μάζεψε τα πόδια του στο στήθος του. Έκλεισε τα μάτια του και άρχισε να σκέφτεται και να κάνει όνειρα μέσα από ένα ζεστό σπίτι με μια οικογένεια που θα τον αγαπά και ίσως έναν σκύλο να παίζει στα πόδια τους.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Είχε αρχίσει να ξημερώνει όταν άνοιξε τα μάτια του. Είχε περάσει όλη την νύχτα σε εκείνη την κρύα γωνιά για ακόμη ένα βράδυ. Σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε ψηλά τον ουρανό, το φεγγάρι ίσα που φαινόταν και ο ήλιος ήταν έτοιμος να ξεπροβάλλει. Έφερε τα χέρια στο στόμα και φύσηξε ζεστό αέρα μέσα τους και άρχισε να τα τρίβει μεταξύ τους, ύστερα τα έβαλε βαθιά μέσα στις τσέπες του παντελονιού του και ξεκίνησε να βγει από το στενό που ζούσε τόσες μέρες.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και την επομένη είχε τα γενέθλια του. Θα γινόταν δεκαπέντε. Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν σχεδόν από όταν γεννήθηκε και τα τέσσερα τελευταία τα έχει περάσει μόνος του στους δρόμους. Τον πάτερα του δεν τον γνώρισε ποτέ και η μητέρα του πέθανε πριν μερικά χρόνια. Ούτε τότε είχαν λεφτά αλλά είχαν ένα σπίτι που έμεναν και ας έμπαινε κρύο από τα παλιά παράθυρα και ας έσταζε το ταβάνι όταν έβρεχε. Τουλάχιστον είχαν ο ένας τον άλλον. Έμεινε για λίγο καιρό μόνος στο σπίτι μετά τον θάνατο της μητέρας του αλλά ήρθαν κάποια μέρα μπουλντόζες απ έξω και τον έδιωξαν οι μεγάλοι γιατί έπρεπε, λένε, να χτιστεί μεγάλο κατάστημα εκεί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Σκούπισε ένα δάκρυ που έτρεχε πάνω στο κόκκινο μάγουλο του και συνέχισε να περπατάει. Οι βιτρίνες ήταν όλες στολισμένες με πολύχρωμα φωτάκια, ψεύτικο χιόνι, καραβάκια και αγιοβασίληδες. Είχε σταματήσει και κοιτούσε μια βιτρίνα με ρούχα. Πόσο όμορφα θα ένοιωθε μέσα σε αυτά. Δε θα ντρεπόταν που ήταν κάθε μέρα με τα ίδια βρώμικα και μπαλωμένα ρούχα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Φρέσκο ψωμί μύρισε έντονα από τον φούρνο μπροστά του. Είχε να φάει δύο μέρες, από τότε που έκλεψε μια σοκολάτα από ένα περίπτερο. "<span style="color: #3d85c6;">Ελπίζω να έχει ζεστή καρδιά ο κύριος φούρναρης"</span> σκέφτηκε από μέσα του και προχώρησε προς τον φούρνο. Έφτασε στην πόρτα του εργαστηρίου και ένοιωσε την ζέστη του φούρνου να ηρεμεί το κορμάκι του που έτρεμε από το κρύο. Ο φούρναρης μέσα πηγαινοερχόταν στους πάγκους και δεν είχε προσέξει τον μικρό επισκέπτη στην πόρτα.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Κύριε μήπως θα μπορούσατε...</span> ξεκίνησε ο μικρός να λέει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Φύγε μας τα είπαν</span>, γύρισε και του απάντησε ο φούρναρης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είχε ξεχάσει πως ήταν παραμονή Χριστουγέννων και έλεγαν τα κάλαντα σήμερα, πάνε τόσα χρόνια που είχε βγει να τα πει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> <span style="color: #3d85c6;"> "Όχι, λίγο ψωμί θα ήθελα να φάω"</span>, του αποκρίθηκε ο μικρός σχεδόν ψιθυρίζοντας από μέσα του κοιτώντας το πάτωμα. Ο φούρναρης άφησε κάτω την ζύμη κα γύρισε και τον κοίταξε με άγριο ύφος. <span style="color: #3d85c6;">"Και τι είμαστε εδώ; Συσσίτιο για τους απόρους; Φύγε και άντε αλλού να ζητιανέψεις!" </span>Ένα<span style="color: #3d85c6;"> "συγνώμη κύριε"</span> μουρμούρισε ο μικρός φεύγοντας και βγήκε έξω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Βγαίνοντας από την πόρτα είδε μια γυναίκα απέναντι να τον προσέχει και να του χαμογελάει. Ήταν ψηλή με έναν μαύρο σκούφο στα μακριά ξανθά μαλλιά της και τα μάτια της είχαν μια πράσινη απόχρωση που δεν είχε ξαναδεί σε άνθρωπο. Το χαμόγελο της ήταν ζεστό, σχεδόν αγγελικό σκέφτηκε από μέσα του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ένοιωσε ντροπή για τον εαυτό του που το παντελόνι του ήταν τόσο βρώμικο, τα παπούτσια του σκισμένα και το πουλόβερ του σχεδόν δεν του έκανε, ενώ εκείνη ήταν τόσο όμορφα ντυμένη με μια μαύρη καπαρντίνα μακριά και μαύρες ψηλές μπότες. Την κοίταξε για ακόμη μια φορά και έφυγε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Πιο κάτω στον δρόμο άκουσε ένα γάβγισμα πίσω από έναν κάδο. <span style="color: #3d85c6;">"Υπάρχουν και άλλοι μόνοι τους αυτές τις μέρες"</span> σκέφτηκε και προχώρησε προς τον ήχο. Πίσω από τον κάδο αντίκρισε ένα μαύρο κουτάβι να έχει μαζευτεί για να προφυλαχθεί από το κρύο. Ο πιτσιρικάς κάθισε δίπλα του και το έβαλε ανάμεσα στα τυλιγμένα μεταξύ τους πόδια του. Το κουτάβι του έγλυψε το δάχτυλο και γύρισε και τον κοίταξε μέσα στα μάτια. <o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Βήματα άκουσε να έρχονται προς το μέρος του και μαζεύτηκε πιο πολύ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">-<span style="color: #3d85c6;"> Εδώ είσαι και σε έψαχνα;</span> είπε μια γλυκιά φωνή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Η ξανθιά γυναίκα που είδε πιο πριν τώρα στεκόταν από πάνω του και του χαμογελούσε πάλι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Χαίρομαι που βρήκες παρέα</span>, του είπε η γυναίκα και κάθισε δίπλα του κάτω. Ο μικρός χαμογέλασε, ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει εκείνη τη στιγμή και του έβγαινε από την καρδιά του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Πως σκέφτεσαι να τον βγάλεις; </span>τον ρώτησε και πήρε στα χέρια της το κουτάβι να το χαϊδέψει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Δεν είναι δικός μου, απλώς τον βρήκα μόνο του να κρυώνει και τον πήρα αγκαλιά.</span><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">-<span style="color: #3d85c6;"> Φαίνεται να θέλει παρέα, γιατί δεν τον κρατάς;</span> τον ρώτησε με ήρεμη φωνή η γυναίκα<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Δεν έχω σπίτι να τον πάρω, ούτε λεφτά να τον ταίζω,</span> είπε το παιδί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Τότε γιατί δεν έρχεσαι να μείνεις μαζί μου; </span>του είπε η ξανθιά παρουσία και του έδωσε πίσω το κουτάβι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Αλήθεια; Πως είναι το σπίτι σου;</span> ρώτησε με ένα χαμόγελο το παιδί.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">-<span style="color: #3d85c6;"> Μεγάλο</span>, είπε εκείνη. <span style="color: #3d85c6;">Έχει πολλούς κήπους και πολλά ζώα. Δε θα κρυώνεις ποτέ ούτε θα φοβάσαι. Τι λες;</span><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ο μικρός κούνησε θετικά το κεφάλι του, δε μπορούσε να μιλήσει επειδή είχε βουρκώσει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Το κουτάβι μπορείς να τον βγάλεις Λούσιφερ επειδή τον βρήκες με τον ερχομό του ηλίου</span>, είπε η γυναίκα και σηκώθηκε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;">"Λούσιφερ"</span> ψιθύρισε το παιδί και χαμογέλασε. <o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0.0001pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">-<span style="color: #3d85c6;"> Θα περάσω να σε πάρω αύριο, θα βρεθούμε στον φούρνο εκεί που γνωριστήκαμε, την ίδια ώρα με σήμερα. Πάρε και αυτό, του είπε και του έδωσε μια σακούλα με φρέσκο ζεστό ψωμί. Είναι από τον φούρναρη, δε σε πρόλαβε να στο δώσει</span>, είπε και του έκλεισε το μάτι.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ο μικρός ήθελε να κλάψει αλλά κρατήθηκε. Πήρε το ζεστό ψωμί στα χέρια του και έκοψε λίγο να φάει. Ο Λούσιφερ γύρισε αμέσως και τον κοίταξε και ο πρώτος τον τάισε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <span style="color: #3d85c6;">Αυτό είναι για τα γενέθλια σου αύριο</span>, του είπε και του φόρεσε τον σκούφο της στο κεφάλι του και γύρισε να φύγει.<span style="color: #3d85c6;"> Θα τα πούμε αύριο καλέ μου.</span><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">-<span style="color: #3d85c6;"> Μα πως το ξέρεις;</span> την ρώτησε καθώς έφευγε μα δεν του απάντησε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Μετά από λίγο ο μικρός σηκώθηκε, πήρε στην αγκαλιά του τον Λούσιφερ και στην άλλο χέρι κράτησε τη σακούλα με το ψωμί που έμεινε. Έκανε κάποιες βόλτες στο χωριό και σκεφτόταν συνεχώς πως θα είναι το καινούριο του σπίτι και πόσο τυχερός ήταν. Το βράδυ δε μπορούσε να κοιμηθεί με τίποτα και πριν ξημερώσει καν βρισκόταν πάλι στο δρόμο για τον φούρνο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span class="fullpost"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Οι καμπάνες χτυπούσαν δυνατά, ήταν Χριστούγεννα και ο όλοι έβγαιναν από τις εκκλησίες. Κόσμος είχε μαζευτεί έξω από έναν φούρνο. Ένα αγόρι βρισκόταν νεκρό έξω από την πόρτα και ένα κουτάβι γάβγιζε από πάνω του.<o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span class="fullpost" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κάποιος φώναξε πως έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπο. Ο κόσμος έσπασε. Είχαν να γιορτάσουν με τις οικογένειες τους.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="fullpost"><span style="color: red;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; line-height: 22px;"><br />
</span></span></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red; font-family: Arial, Georgia, serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 22px;"><b><br />
</b></span></span></div>
</div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-29637569546872685522011-07-09T21:36:00.002-07:002014-08-07T13:13:36.299-07:00Δείξε μου τον τρόπο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;">"Ποιος να 'ναι ο λόγος που ένας θαρραλέος να κλαίει τόσο πολύ</span></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;"> ποια να ' ναι η αιτία που αντί να λες αστεία</span></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;"> ξεσπάς παντού μ' οργή" </span>ξεκινάει ένα πολύ όμορφο τραγούδι που παίζει τη στιγμή που αραδιάζω λέξεις βγαλμένες από τους λαβυρίνθους του μυαλού μου...Του μυαλού μου;;;;;; Μήπως είναι της καρδιάς μου;</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Καθισμένος μπροστά από μια οθόνη και το ρολόι να δείχνει μισή ώρα μετά τις δύο. Δεν έχω όρεξη να γράψω και όμως νιώθω μια έντονη επιθυμία να γράψω λες και θα κερδίσω κάτι αν το κάνω,σαν παιδί που του τάζουν καραμέλα αν καθήσει φρόνιμος. Όμως εγώ δεν θέλω να καθήσω φρόνιμος,θέλω να βγω στην άγρια νύχτα,να γίνω ένα με αυτήν και να κοιμηθώ στην αγκαλιά της. Ίσως να χρειαστεί και να κλάψω αλλά ποιον πειράζει; Η νύχτα πάντα παρηγορεί τα παιδιά της,παιδιά που της κράτησαν παρέα με μάτια ανοίχτα,παιδιά που έζησαν για την επόμενη νύχτα και αν ποτε παραπονέθηκαν για την μοίρα τους δεν φταίνε εκείνα....Παιδιά είναι...</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="color: #3d85c6;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #3d85c6;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Στο λαβύρινθο αυτό</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> στον άλλο εαυτό</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> τον κρυφό</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> είχα εσένα οδηγό..."</span></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όλοι έχουμε έναν εαυτό κρυφό κάπου εκεί μέσα. Είναι φορές που θυμώνω με εκείνον,γιατί κακά τα ψέμματα ποιός έχει το πάνω χέρι;</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ανύμπορος να συνέχισω ένα κείμενο που ποτέ δεν ήθελα να γράψω,αλλά ποιος δημιουργός μπορεί να πει όχι στην μούσα του; Ποιός μπορεί να πει όχι σε κάτι που το έχει πιο πάνω από τον ίδιο του τον εαυτό; Σε κάτι που δεν θέλει να χάσει μ ακαι ποτέ να πλήγωσει. Το πρώτο είναι εύκολο,όμως το δεύτερο δεν μπορεί κανείς να το εγγυηθεί. Γιατί τι μπορεί ν ακάνεις κάποιος που θέλει να είναι με κάποιον αλλά δεν τον αφήνει ο ίδιος του ο εαυτός. μήπως τα παιδιά της νύχτας είναι καταδικάσμενα να ζήσουν μέσα σε μία έρημο ενώ ταυτόχρονα γύρω τους απλώνεται ένας ωκαιάνος συναισθημάτων και αισθημάτων;</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="color: #3d85c6;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #3d85c6;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Πόσο ακόμα θα μπορώ πόσο ακόμα θα αντέχω</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> δίχως φεγγάρι κι ουρανό δίχως εσένα να προσέχω."</span></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ποιός είπε οτι είναι εύκολο να ζήσουμε μαζί με άλλους; Ποιός είπε οτι είναι εύκολο να ζήσουμε χωρίς αυτούς; Ίσως όμως και κάποιος να μπορεί... Η καρδιά του αντέχει όμως; Και αν αντέχει συνέχιζει να λέγεται άνθρωπός; Συνεχίζει να είναι άνθρωπος; Ποιός το ξέρει και αυτό; Η νύχτα δεν έχει απαντήσεις σε αυτά,η νύχτα κρύβει δαίμονες που τρέφονται στον πόνο,στα δάκρυα...</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="color: #3d85c6;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> "Εγώ μαζί με το εγώ μου στο φιλί της ζωής</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> φοιτητής μιας στιγμής στην αληθεία μου εδώ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> μην φεύγεις ζωή μου κρυφή μου πληγή</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> ταξιδεύω το εγώ μου στο φιλί της ζωής</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου εγώ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> μισή μου ζωή τεχνητή αναπνοή..."</span></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">03:10 και η γαμημένη coca cola μόλις τελείωσε.... Δεν βαριέσαι όλα τα καλά κάποια στιγμή τελειώνουν και τότε έρχεται η στιγμή που βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τους χειρότερους σου εφιάλτες. Ποιοί είναι αυτοί; Ποιός ξέρει... Αυτό είναι δουλειά της νύχτας...και των παιδιών της. Καλό βράδυ σε όλους και καλή συνέχεια. Κουράγιο σε όσους έχουν να αντιμετωπίσουν την συνέχεια και καλή λευτεριά στους φυλακισμένους...</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Σημ: Αναδημοσίευση από το παλιό μου blog στις 4 Απριλίου 2010</i></span></div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-53810602606188942942011-03-22T08:35:00.001-07:002014-08-08T01:09:54.745-07:00Ποιά είναι η σχολή σου μωρή;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6DLi1lTJckEPqkU1OGlCpao4Pl1a1JtaXHQ8ygYLgvDP7J8cJUceD-UK3vuBI7jEKfIc2K3aCCKkjkW-aFi8xtMQ0ICe3mQ9bH6aV9R4bRIpBQdNW2e257dap9ikCkGDRo46IEMclOfMG/s1600/RapStar1.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6DLi1lTJckEPqkU1OGlCpao4Pl1a1JtaXHQ8ygYLgvDP7J8cJUceD-UK3vuBI7jEKfIc2K3aCCKkjkW-aFi8xtMQ0ICe3mQ9bH6aV9R4bRIpBQdNW2e257dap9ikCkGDRo46IEMclOfMG/s1600/RapStar1.jpeg" height="320" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Όσο και αν νομίζετε πως το παρακάτω άρθρο αναφέρεται σε κάποια πατσαβούρα είστε γελασμένοι και άκρως παραπλανημένοι από τον τίτλο,</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">αυτό όμως δεν συνεπάγεται πως δε θα πέσει κράξιμο και δε θα βγάλω την χολή μου πάλι. Αυτή τη φορά πιάνω και κολλάω στον τοίχο την ραπ.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; text-align: left;">Αρχικά θα σας κάνω ένα μάθημα ως άσχετοι που είστε στην μουσική παιδία. Ονομάστηκε έτσι εκ του αγγλικού ακρωνύμιου r.a.p (δηλαδή Rhythm And Poetry βρε άσχετε τσοπάνη). Πρόκειται για είδος που δίνει έμφαση στους στίχους (ρίμες) και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθημερινή έκφραση αλλά επεξεργασμένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται με ιδιαίτερο, ρυθμικό τρόπο,</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; text-align: left;">ενώ η μουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ όσο και από άλλα ποικίλα μουσικά </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">Αφού λοιπόν μάθατε εσείς τι είναι η ραπ αφήστε με και μένα να κάνω την δουλειά όπως ξέρω... Γυρίζω από τα χειρότερα μπουντρούμια του youtube που θα μπορούσε </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">ποτέ κανείς να πέσει. Πολέμησα με δράκους που ξερνούσαν τις χειρότερες ρίμες που άκουσε ποτέ το γλυκό μου το αφτάκι και είδα πρόσωπα που όταν το καταλάβει η μαϊμού </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">θα ζητήσει πίσω τον κώλο της!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Το ήξερα πως υπάρχουν καθυστερημένοι εκεί έξω και δεν αναφέρομαι στο διάστημα αλλά έξω από το σπίτι μου. Καθυστερημένα πιο πολύ και από την Patty την ίδια! Παρ' όλα αυτά πάμε να γνωρίσουμε το Top5 των μεγαλύτερων αποτυχιών που έγιναν ποτέ.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> <span style="color: #3d85c6;">Στο νούμερο 5</span> συναντάμε τον μέγα<span style="color: #3d85c6;"> FORIS MC</span>. Ο Foris πάσχει από γεννετήσια μαλάκινση. Όταν ήταν μικρός η μάνα του τον έπαιρνε στην εκκλησία με το ζόρι και ο Foris κόλλησε με τους ψαλμούς. Μεγαλώνοντας ο Foris διάβασε όλο το λεξικό του Μπαμπινιώτη (δις!) και από την πολύ την γνώση χτύπησε το κεφάλι του στον τοίχο με όση δύναμη έπαιζε το πουλί του. Όταν συνήλθε από το κώμα πίστευε πως είναι ραψωδός-παπάς-ο Neo (γι’ αυτό και το γυαλί) και έτσι αποφάσισε να χαρίσει στον κόσμο βίντεο με τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες με στίχους Μπαμπινιώτη MC σε church beat. Άξια πιστεύω κατέχει την 5η θέση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/1SCis60xTiI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;">Στο νούμερο 4</span> συναντάμε ένα άλλο νούμερο τον <span style="color: #3d85c6;">MC Tolis</span>. Ο κ. Tolis δηλώνει MC στο χωριό του και ραπάρει με τα πρόβατα του παρέα. Όταν ήταν μικρός τον βίαζε ο θείος του και ο ξάδελφος του και θέλει να πάρει εκδίκηση για αυτό. Ώς καλός τσοπάνης έχει πολύ ελεύθερο χρόνο να κάτσει να φιλοσοφήσει την ζωή του. Ύστερα από πολλές φιλοσοφικές συζητήσεις που είχε με τα 3 πρόβατα του, τις 2 κατσίκες και το τσοπανόσκυλο του τον Βιτάμ κατάλαβε πως "στην ξαδέρφη και στην θεία η ψωλή πάει ευθεία" πράγμα που κανείς μας ποτέ δε σκέφτηκε. Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας πήρε και το κατοχύρωσε με τα πνευματικά του δικαιώματα πως όταν αποφασίσουμε να πηδήξουμε την ξαδέρφη μας ή την θεία μας πρώτα θα πρέπει να έχουμε βάλει το πουλί μας, από το προηγούμενο βράδυ, ανάποδα από ότι κάθετε συνήθως μέσα στο βρακί, ώστε να "στρώσει" και να ισιώσει πριν μπει έρθουμε σε επαφή με τον συγγενή μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/9qsxLAbXvP8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;">Στο νούμερο 3</span> έχουμε τον <span style="color: #3d85c6;">PANOS MC</span> που μας έρχεται κατευθείαν από τα επείγοντα περιστατικά. Ο PANOS πάσχει από αυτισμό με αποτέλεσμα να έχει μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία. Η μάνα του μικρό το έστελνε στα φανάρια και εκεί γνώρισε την Λίζα, την ερωτεύτηκε και πέρασε 20 χρόνια προσπαθώντας να γράψει τους ραπ στίχους του για να κλέψει την καρδιά της αγαπημένης του. Ο PANOS ως πολύ μπροστά από όλους τους ράπερς έφερε νέες κινήσεις -πρωτοποριακές- στον χώρο αυτό όπως το "το βλέμμα μου το αλλήθωρο που ανάθεμα με τι κοιτάζω" και το "τώρα κουνάω τα χέρια; μήπως τώρα; καλά θα τα κουνήσω τώρα, δε γαμιέται..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/PmaIAqPULz4?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;">Στο νούμερο 2</span> συναντάμε τον <span style="color: #3d85c6;">Snoopyred</span> ή αλλιώς <span style="color: #3d85c6;">Ντρούλη</span> (από το χοντρούλη). Ο Snoopyred πάσχει από ελλιπές λεξικό και κρίση πολλαπλής ταυτότητας. Την μία είναι Snoopyred, μετά είναι ο Λεωνίδας, μετά τον λένε Σπάρτα, ύστερα βασιλιάς της Ελλάδος και τέλος ο Μέγας Αλέξανδρος. Η κατάσταση του είναι πολύ σοβαρή και προσπαθεί απελπισμένα να βρει την ταυτότητα μέσα από τις αυθόρμητες ρίμες του. Είναι μέντορας των ZN, του Μηδενιστή και των Goin Through και όσο κάνουν όλοι αυτοί μπορεί να τους αγοράσει πακετάκι!</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/doh7GpfxwPA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;">Στο νούμερο 1</span> βγαλμένος από ραψωδό μάνα, πατέρα και κουμπάρο, ο <span style="color: #3d85c6;">ΜΙΚΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ!</span> Ο Μικρός Νικόλας μιας και είναι κάτω από το αυλάκι (κοιτάξτε τι βγάζουν τα μέρη μου, καμάρι μου Νικόλα!!) έχει καπνίσει τον μισό Ταΰγετο. Μπαφιάρης λοιπόν ράπερ έρχεται να μας αποτελειώσει με τις ρίμες του και δηλώνει πως επέστρεψε μετά από 7 χρόνια!!!!! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Z5taNFdyHKQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Αααααχχχχχ είχα καιρό να βγάλω τόση χολή.Να σημειώσω πως καθ' όλη την διάρκεια που έγραφα το κείμενο άκουγα αληθινή ραπ και γι' αυτό έβγαλα και τέτοιο μίσος προς τα καημένα θύματα του άρθρου.</span></div>
</div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-72793634833317053042011-03-09T16:45:00.000-08:002014-08-08T01:23:53.881-07:00Παιχνίδια με τον διάβολο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdH98KDUs5qbYheWxxbiBNe5U9IZRWgBTMfAlyJ1LcJjW3MN_dm_Q3eU4A27GZ68QaJVEARyW_UzYn6KWbx__lWLkqgmkDk7BdQ6Mn9j7ojKwo8pOHfEsFT3tKXsBvbyiVJnCZ5wh1w1K0/s1600/necronomicon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" height="492" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdH98KDUs5qbYheWxxbiBNe5U9IZRWgBTMfAlyJ1LcJjW3MN_dm_Q3eU4A27GZ68QaJVEARyW_UzYn6KWbx__lWLkqgmkDk7BdQ6Mn9j7ojKwo8pOHfEsFT3tKXsBvbyiVJnCZ5wh1w1K0/s640/necronomicon.jpg" width="640" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Πέταξε την τσάντα του στο κρεβάτι και κάθισε στην καρέκλα. Άπλωσε τα πόδια του πάνω στο γραφείο και τέντωσε πίσω τα χέρια του να ξεπιαστεί. Δεν είχε πολύ ώρα και έτσι σηκώθηκε αμέσως. Πήγε στην κουζίνα και χωρίς να χάσει χρόνο άνοιξε το μάτι της κουζίνας. Σήμερα ήταν η μέρα που εκείνος μαγείρευε και ήθελε να τα προλάβει αυτή τη φορά. Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Παρακαλώ;</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;"> Ρώτησε το αγόρι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Έλα Ερμή αγόρι μου, θα φάω με τα παιδιά από το γραφείο πάρε κάτι απ’έξω</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">,</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">είπε μια γνώριμη φωνή και μετά κόπηκε το σήμα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Δε γαμιέται!</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;"> Αναθεμάτισε δυνατά και σήκωσε αμέσως το ακουστικό να παραγγείλει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Το κλείσιμο της πόρτας τον έκανε να πεταχτεί από την πολυθρόνα που καθόταν τις </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">τελευταίες ώρες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Σε ξύπνησα αγόρι μου;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Μπα, ότι κάθισα. Πως ήταν η μέρα σου;</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;"> Ρώτησε το αγόρι χωρίς να τον πολυνοιάζει .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Τα τελευταία χρόνια ήταν λίγο απόμακροι πατέρας και γιος αλλά πότε προσπαθούσε </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">ο ένας και πότε ο άλλος για να κρατήσουν ακόμη ζωντανό το αίσθημα της οικογένειας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">…ε και μετά είπα να γυρίσω γιατί είχε περάσει η ώρα</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">, τελείωνε τη φράση του τώρα ο </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">πατέρας του. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Μήπως έβαλες θερμοσίφωνο να κάνω ένα μπανάκι;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Έβαλα</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">, φώναξε καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω του ο Ερμής.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Περπάτησε ως το γραφείο του και άρπαξε μια φωτογραφία μέσα από το συρτάρι. Κάθισε για λίγη ώρα να την κοιτάζει. </span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">¨Μου λείπεις¨</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> σκέφτηκε από μέσα του. Άφησε πάλι την κορνίζα στην θέση της και πήγε και ξάπλωσε στο κρεβάτι ελπίζοντας πως θα την ονειρευτεί.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ξύπνησε στον ύπνο του από κλάματα. Ήθελε να ανοίξει τα μάτια του να την δει όμως δεν έπρεπε. Ήξερε πως δεν ήταν αυτή.<span style="color: #3d85c6;">¨Μόνο για μια στιγμή¨</span>, σκέφτηκε από μέσα του. Άνοιξε τα μάτια του και την είδε να κάθεται στην καρέκλα του, να έχει γυρισμένη την πλάτη της και να κλαίει σιγανά. Τα μαύρα μαλλιά της είχαν πέσει μπροστά από το πρόσωπο της και έκρυβαν τα δάκρια της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;"><span class="apple-style-span">Πάτερ ημών</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="apple-style-span">ο εν τοις ουρανοίς,</span> <span class="apple-style-span">αγιασθήτω το όνομα Σου.</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="apple-style-span">Ελθέτω η βασιλεία Σου.</span></span><span class="apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;"><span style="color: #3d85c6;">Γενηθήτω το θέλημα Σου…</span><span style="color: #333333;"> </span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">άρχισε να ψιθυρίζει από μέσα του όμως δεν μπορούσε να την </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">βλέπει να κλαίει. Έπιασε σφιχτά τον σταυρό του και συνέχισε να ψέλνει πιο δυνατά αυτή τη </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">φορά με τα μάτια κλειστά.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Σταμάτησε για λίγο να αφουγκραστεί μες στην σιωπή. Δεν άκουγε τίποτα πέρα από την καρδιά του που χτυπούσε δυνατά. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και άνοιξε αμέσως το φως. Πήγε προς την καρέκλα και την χάιδεψε με το χέρι του. Το μάτι του έπεσε πάνω σε μια τρίχα μακριά και μαύρη σαν το σκοτάδι της αβύσσου. Την πήρε στα χέρια του και την είδε να εξαφανίζεται σιγά σιγά. Κοίταξε το ρολόι του και έδειχνε 3 τα ξημερώματα, χαμογέλασε για μια στιγμή και πήρε ένα κομμάτι χαρτί και ένα στυλό. Σχεδίασε πάνω ένα τετραγράμματων και κόλλησε το χαρτί πάνω από το προσκέφαλο του. Θα τον φυλούσε για το υπόλοιπο της νύχτας.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Σηκώθηκε το πρωί αμέσως μόλις έφυγε ο πατέρας του για δουλειά. Έφτιαξε έναν καφέ στα γρήγορα και πήγε αμέσως στην αποθήκη, εκεί που είχε όλα του τα παλιά πράγματα. Κατέβασε την κούτα που έγραφε ¨παιχνίδια¨και έβγαλε από το εσωτερικό της κάποια βιβλία που είχε ορκιστεί πως δε πρέπει να διαβάσει πάλι αλλά κάτι τον κράτησε και δεν τα πέταξε. Το φως τρεμόπαιξε για μια στιγμή αλλά είχαν πάψει να τον τρομάζουν από καιρό τέτοιες καταστάσεις.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Άφησε πάνω στο γραφείο του να πέσουν τα βιβλία, το <span style="color: #3d85c6;">¨Νεκρονόμικον¨</span>,<span style="color: #3d85c6;">"Το βιβλίο του Ενώχ¨</span> και η <span style="color: #3d85c6;">¨Σολομωνική¨</span>. Ήταν σίγουρος πως κάπου εκεί μέσα ήταν η απάντηση. Δεν ήταν πρώτη φορά που θα το έκανα αλλά έπρεπε να ήταν η τελευταία σίγουρα.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Το βράδυ τον βρήκε ξαπλωμένο στο κρεβάτι με έναν σωρό από χαρτιά σκορπισμένα στο δωμάτιο. Το χαρτί με το τετραγράμματων πάνω από το προσκεφάλι του ξεκόλλησε και έπεσε ελαφρά στο πάτωμα. Χωρίς να καταλάβει κάτι, συνέχισε να ξεφυλλίζει τις σελίδες και να ψάχνει ώσπου ένοιωσε μια παράξενη αύρα στον χώρο. Τα μάτια του άρχιζαν να σκοτεινιάζουν και ήξερε τι σήμαινε αυτό. Έβγαλε τον σταυρό μέσα από το μπλουζάκι του και το κράτησε σφιχτά. Έκανε να αρχίσει να ψέλνει αλλά δε θα έπιανε καμιά τέτοια μαλακία, αυτή τη φορά. Σηκώθηκε πετώντας τα βιβλία από πάνω του έσκυψε πάνω από το χαλί. Το έπιασε και το σήκωσε με μανία πάνω. Πήγε ως το γραφείο και πήρε ένα μολύβι, όσο ακόμη μπορούσε να δει στο σκοτάδι που τον τύφλωνε. Έπεσε στο πάτωμα και έφτιαξε έναν μεγάλο κύκλο γύρω του. Φωνές άρχισαν να ακούγονται μέσα στο κεφάλι του. Δεν έπρεπε να τα παρατήσει τώρα, έπρεπε να κρατηθεί για κείνη.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Άρχισε να ζωγραφίζει σύμβολα μέσα στο κύκλο όταν εμφανίστηκε μπροστά του εκείνη. Χάζεψε για μια στιγμή το πόσο όμορφη είναι αλλά αμέσως κοίταξε και πάλι στο πάτωμα και συνέχισε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">ΦΥΓΕ ΠΟΥΤΑΝΑ!</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;"> Της φώναξε και ένας λυγμός βγήκε από μέσα του. Ήξερε πως δεν ήταν </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">εκείνη παρά ένας πειρασμός να βγει από τον κύκλο. Το είδωλο της εξαφανίστηκε </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">χαμογελώντας του πονηρά.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Δεν είχε ποτέ σκεφεί πως θα ερχόταν μια τέτοια μέρα που θα έπρεπε να το κάνει μόνος του. Όμως εκείνος έφταιγε που τώρα εκείνη είναι νεκρή και δύο μόνο τρόποι υπήρχαν να απαλαχτεί από τις τύψεις του. Ή να πληρώσει εκείνος ή να εκδικηθεί για εκείνην. Πέθανε στα χέρια του όταν εκείνος της ζήτησε να του δείξει πως το κάνει. Ήταν περίεργος να δει τι υπάρχει στην άλλη πλευρά. Δεν ήταν έτοιμος και του το είχε πει όμως τον αγαπούσε και δεν μπορούσε να του χαλάσει χατίρι.<span style="color: #3d85c6;">¨Η μικρή μου μαγισσούλα είναι νεκρή¨</span> σκέφτηκε…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Θα σε γαμήσω καριόλη!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -23.999998092651367px;">Αμέσως ακούστηκε κάποιος να γελάει μαζί του και θύμωσε ακόμη πιο πολύ. Ήθελε να βγει από τον κύκλο που τον κρατούσε ακόμη ζωντανό και να τρέξει καταπάνω του και να τον χτυπήσει και ας τιμωρείται αιώνια για αυτό, όμως μια εικόνα στην καρδιά του τον κρατούσε ακόμη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Τώρα χρειαζόταν λίγο αίμα να τρέξει για να υποτάξει τον δαίμονα να τον ακούσει όσα είχε να πει. Δάγκωσε δυνατά το χέρι του πιο πάνω από τις φλέβες, εκεί που το δέρμα είναι ακόμη απαλό και το ξέσκισε με τα δόντια του. Αίμα άρχισε να πέφτει και μια φιγούρα ενός γέρου άντρα βρέθηκε μπροστά του. Ο Ερμής τρόμαξε στο θέαμα του άσχημου γέρου. Με σκισμένα ρούχα και δέρμα που έχει λιώσει πάνω του ενώ τα κόκκαλα του να προκαλλούν στο θέαμα. Η ανάσα του μύριζε θάνατος και το βλέμμα του ήταν κενό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Δε βλέπεις τίποτα άλλο πέρα από την είκονα σου μετά από σήμερα</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">, του είπε ο δαίμονας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Φέρ΄την πίσω! </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Του φώναξε χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Και; Τι θες να έχεις μια νεκρή μαζί σου ανόητε!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Δεν πέθανε ποτέ παλιοκαριόλη! Εσύ φταις για ΌΛΑ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ο γέρος άρχισε να βηματίζει γύρω από το παιδί γλύφοντας πότε πότε τα χείλη του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Εσύ φταις! Εσύ την σκότωσες με την αρρώστια σου για γνώση. Μάθε πως η γνώση δεν είναι για όλους και σίγουρα όχι για ανθρωπάκια σαν εσένα. Και το αντίτιμο της είναι να χάνεις τους δικούς σου ανθρώπους και εσύ να ψοφάς στην μιζέρια όσο οι τύψεις θα σε τρώνε κάθε βράδυ και το πρωί θα πρέπει να σηκώνεσαι περιμένοντας το βράδυ να σε φάνε πάλι. Μάθε πως αυτός θα είναι ένας φαύλος κύκλος για το υπόλοιπο της ζωής σου και η κατάντια σου δεν είναι τίποτα πιο πέρα από ότι υπάρχει μες στο δωμάτιο. Όμως εγώ θα στην φέρω πίσω γιατί εσύ έπρεπε να είσαι στην θέση της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Τι θες για αυτό</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">, ρώτησε ο Ερμής γνωρίζοντας ήδη την απάντηση</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Εσένα</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">, του απάντησε και τον έδειξε ο δαίμονας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Εντάξει</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> του φώναξε ο Ερμής και βγήκε από τον κύκλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Λίγες ώρες μετά ο πατέρας του γύρησε σπίτι. Μπήκε στο δωμάτιο του και είδε την κόρη του. Αμέσως εκείνη ξύπνησε και με ένα άγχος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Τι έγινε αγάπη μου σε τρόμαξα;</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;"> Της είπε ο πατέρας της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">-</span><span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">Όχι, απλώς είδα ένα περίεργο όνειρο</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-indent: -18pt;">, είπε και καθησύχασε τον εαυτό της.</span></div>
</div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-83763158203825378392011-01-13T19:59:00.000-08:002014-08-08T01:26:25.527-07:00Η ασχήμια της τηλεόρασης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Δεν συνηθίζω να παρακολουθώ τηλεόραση,ειδικά προγράμματα που υποτιμούν την νοημοσύνη μου.Βέβαια ο καθένας έχει τα βίτσια του και αν εσύ γουστάρεις να βλέπεις σκατά που μεγαλώνουν τον δείκτη μαλακίας σου, και την βρίσκεις με το να γελάς σαν καθυστερημένος που τον έχει πατήσει και νταλίκα,τι να πω; <span style="color: #3d85c6;">ΨΟΦΑ!</span></span></div>
<div>
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Θα μπορούσα να γράφω επ' άπειρον για τα σκουπίδια που μας βομβαρδίζει καθημερινά η τηλεόραση,όμως φοβάμαι πως θα βγάλω τόση χολή που στο τέλος δε θα μείνει καθόλου για μένα.Για σήμερα όμως,θα κάνω την χάρη σε μία μόνο άθλια εκπομπή από τις πολλές να σχολιάσω.Αναφέρομαι στην σούπερ ντούπερ μεγαλύτερη πατάτα-αηδία-εμετός της χρονιάς.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Θα σας κρατήσω λίγο ακόμη σε αγωνία,έτσι γιατί γουστάρω τα μηχανάκια της AGB να παίρνουν φωτιά.</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">...........................</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">.......................................</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">....................................................</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Και το όνομα αυτής....<span style="color: #3d85c6;">Patty!!!</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGBY68zPH8IEW73523jm_NoxCFY8nyJzP2c2Z0fPOGlYPsuYiI0hEGw6qWa_tOtih7JcBp0qfCeTlH6N9XYp26AOtwjDFKI1xwhdu7b-dUyOaq6vkI7TkCMqq0QCS-eG2n_HN6SC54hqc_/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGBY68zPH8IEW73523jm_NoxCFY8nyJzP2c2Z0fPOGlYPsuYiI0hEGw6qWa_tOtih7JcBp0qfCeTlH6N9XYp26AOtwjDFKI1xwhdu7b-dUyOaq6vkI7TkCMqq0QCS-eG2n_HN6SC54hqc_/s200/images.jpg" height="227" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ναι κυρία μου καλά διάβασες. Αυτή η άσχημη που μυξοκλέγεται όλη την ώρα. Και ξέρω πως θα πεις οτι γίνομαι κακός και άδικος με το αθώο και άμοιρο πλασματάκι αυτό... Όμως μάθε κυρά μου πως η σειρά που υποστηρίζεις, αυτή η αρρωστημένη παύλα ανώμαλη σειρά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ρατσιστική συν προβλέψιμη. Δε με πιστεύεις; Θα στο αποδείξω με κάτι που ονομάζεται <span style="color: #3d85c6;">ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ</span>.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Η ιστορία απλή και φτωχή. Ένα κοριτσάκι σκάει μύτη σε ένα σχολείο και με μεγάλη διαφορά βγαίνει το μεγαλύτερο μπάζο. Άσχημη και αθώα ( όπου αθώος σήμερα = χαζός) ο καθένας την κακομεταχειρίζεται και εκείνη ζητάει και συγνώμη από πάνω,κοίτα το ζώο!</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Σαφώς δεν μπορείς να καταλάβεις που είναι ο ρατσισμός εδώ με το φτωχό σου το μυαλό,αλλά θα στο απλουστεύσω και άλλο. Τα παιδιά σου βλέπουν μια ανάρμοστη συμπεριφορά να διαδραματίζεται μέσα σε ένα σχολείο απέναντι σε μια χαζή και άσχημη και εσύ μετά αναρωτιέσαι γιατί ο γιος σου έκαψε τα μαλλιά της μπροστινής του. Πέρα από αυτό όμως δίνει την ελπίδα σε κάθε τέτοιο real κοριτσάκι που υπάρχει εκεί έξω,να πιστέψει πως μπορεί και εκείνη να ζήσει το παραμύθι σε έναν κόσμο χωρίς κάμερες και σενάριο. Συγνώμη που θα στο πω κοπέλα μου, αλλά για παραμύθια περίμενε στην ουρά πίσω από την κοκκινοσκουφίτσα. Όσον αφορά την προβλεψιμότητα που έχει το έργο αυτό, δεν χρειάζεται να είσαι mentalist για να καταλάβεις πως στο τέλος η χαζή θα γίνει αγαπητή προς όλους, θα τα βρει με την όμορφη Αντωνέλλα και θα τα φτιάξει με το αγόρι που της αρέσει...</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Αλλά τι σας λέω; Εγώ δεν είμαι παρά ένας φτωχός και μόνος cow boy σε αυτήν την άγρια πόλη που λέγεται τηλεόραση. Να ξεκαθαρίσω πως δεν ασχολήθηκα με την εμφάνιση της ηθοποιούς που υποδύεται τον χαρακτήρα της Πάτη παρά μόνο με τα φανταστικό αυτό χαρακτήρα που υπεύθυνοι για αυτό είναι οι σεξουαλικά καθυστερημένοι παραγωγοί της ταινίας.</span></div>
<br /></div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-52568524853602182092010-12-24T16:45:00.000-08:002014-08-08T01:36:57.273-07:00Χριστούγεννα - κάτι διαφορετικό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1O916GueSnRZognpdv-9Q66sUnPDIAO8jkxchUR9xpRp4YCgQfsXH0P06qsqBQu0-y9a2TYQ9yhrkIM2BBz7DV42n5WmMN8xcwgofpcKTd0XxTCR3jiMPXc6RRnE00vFe_R-ijVIpLAn5/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1O916GueSnRZognpdv-9Q66sUnPDIAO8jkxchUR9xpRp4YCgQfsXH0P06qsqBQu0-y9a2TYQ9yhrkIM2BBz7DV42n5WmMN8xcwgofpcKTd0XxTCR3jiMPXc6RRnE00vFe_R-ijVIpLAn5/s1600/images.jpeg" /></a></div>
<i style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">(Θερμή παράκληση: αν σας άρεσε το κείμενο παρακαλώ ανεβάστε το όπου μπορείτε ώστε να ευαισθητοποιηθούν όσοι πιο πολύ)</i><br />
<div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Χριστούγεννα! Αυτή η μοναδική μέρα του χρόνου έχει την δύναμη να μας ταξιδέψει τόσο πίσω,όταν ήμασταν ακόμη παιδιά και κρατάγαμε καραούλι πότε θα σκάσει μύτη ο Άγιος Βασίλης να μας φέρει τα δώρα που ίσα που πρόλαβε η μάνα μας να πάει να μας αγοράσει. Μια μέρα αγάπης και χαράς. Κατά έναν περίεργο λόγο όλοι χαμογελάμε, ήμαστε εύθυμοι και δεκτικοί στα πάντα γύρω μας. Η ατμόσφαιρα είναι βγαλμένη από ένα παραμύθι που συνωμότησε με τα πιο γλυκά μας όνειρα και τις κρυφές μας επιθυμίες..</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Μια βόλτα στον δρόμο και βλέπουμε κόσμο έξω. Παρέες,ζευγάρια,νέοι,γέροι όλοι έξω με ένα χαμόγελο σαν να έχουν πάρει ναρκωτικά. Είναι όλοι τους τόσο ευτυχισμένοι...Όλοι; Για να δούμε λίγο καλύτερα εκεί στην γωνία πίσω από αυτές τις σκάλες... Δε βλέπετε; Να πάμε πιο κοντά λοιπόν! Τι βλέπουμε; Ένα παιδί με λερωμένα ρούχα. Πολύ σωστά! Επ που πας κυρά μου,δε το βλέπεις,τι το προσπερνάς λοιπόν; Α,έχεις να κάνεις τα ψώνια ε; Καλά... Καλές γιορτές και τράβα και γαμήσου! Και εσύ! Και εσύ! Και εσύ! Και εσύ! Και εσύ! Και εσύ πίσω από τον άλλον τον μαλάκα! </span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Περιμένετε τα χριστούγεννα αλλά δεν ξέρετε το μήνυμα τους! Λέτε “χρόνια πολλά και ο,τι επιθυμείς”,αλλά σας νοιάζει πρώτα τι επιθυμείτε εσείς πρώτα παλιο-φαρισαίοι! Βγαίνεις από το μαγαζί με τα ρούχα, φορτωμένος τσάντες και όταν έρθει ένας φτωχός του λες δεν έχεις! ΑΦΟΥ ΕΧΕΙΣ ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ!!! Περπατάς με τα ακουστικά στα αφτιά,το i pod στο χέρι και το i phone στην κωλότσεπη. Βλέπεις μπροστά σου ένα χέρι απλωμένο να ζητά την βοήθεια σου, σφραγίζεις τα μάτια σου και προχωράς, που να σου μπει το i pod & το i phone στον κώλο και i kai gamisoy! Χριστούγεννα είναι βρε παπάρα! Μάθε να αγαπάς και μην ζητάς μόνο να αγαπιέσαι. Κάνε το καλό τσάμπα είναι. Δεν έχει αποδείξεις ούτε φόρους! Γίνε για μια φορά και εσύ ο Αι Βασίλης για κάποιους ή έστω η αφορμή για ένα προσωρινό χαμόγελο.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Παρακάτω σας αφήνω κάποια links ώστε όσοι θέλετε να βοηθήσετε:</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /><br /><br /><a href="http://www.unicef.gr/offer.php">http://www.unicef.gr/offer.php</a> <br /><br /><br /><a href="http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=461&Itemid=309">http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=461&Itemid=309</a> <br /><br /><br /><a href="http://www.mazigiatopaidi.gr/main.php?l1=6&l2=12">http://www.mazigiatopaidi.gr/main.php?l1=6&l2=12</a> <br /><br /><br /><a href="http://www.hamogelo.gr/default.asp?pid=44&la=1">http://www.hamogelo.gr/default.asp?pid=44&la=1</a> </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Κανείς δε θα καταφέρει τίποτα και πότε μόνος του και ξεκαθαρίζω πως δεν πιέζω κανέναν με το κείμενο αυτό. Απλώς δίνω τροφή για σκέψη και την σκυτάλη σε όποιον θέλει να την αρπάξει. Κάποιοι μπορεί να σκεφτείτε “τώρα αυτός μας το παίζει άγιος;” ή “δηλαδή εσύ ρε μάγκα βοηθάς;” και άλλες τέτοιες. Και δίνω αμέσως απάντηση για το λύσω απορίες... ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΣ ΚΑΡΙΟΛΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΚΑΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ!ΚΑΙ ΨΟΦΑ!!</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHNsODEWcd9eAx4Vnb2ijao8tntNMas0ZnKqoMyslhIYK-AVIW0bsR42XCoaCJZvO10uzZSe4JGPPyDdYVLtla9IC_FzedVZAiIwPRpZODKiMi5vK_iH1ouPAuFpJJa2tPwykaEkajyubd/s1600/%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CC%81%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF+8.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHNsODEWcd9eAx4Vnb2ijao8tntNMas0ZnKqoMyslhIYK-AVIW0bsR42XCoaCJZvO10uzZSe4JGPPyDdYVLtla9IC_FzedVZAiIwPRpZODKiMi5vK_iH1ouPAuFpJJa2tPwykaEkajyubd/s1600/%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CC%81%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF+8.jpeg" height="292" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="color: #3d85c6; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ </span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Κλείνω με μια ευχή προς όλους... Μακάρι οι γιορτές αυτές να είναι όμορφες και ξεχωριστές για όλους μας. Ας χαμογελάσουμε όλοι μεταξύ μας, γνωστοί-ξένοι και ας μάθουμε λέξεις όπως ανθρωπιά και προσφορά. Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και αγάπη.</span><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
</div>
</div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-32120681664585376502010-12-21T06:34:00.000-08:002014-08-08T01:38:00.851-07:00Ταξίδι στην ψυχή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μόνος μου είμαι σε ένα δωμάτιο σκοτεινό και έξω όλοι εκείνοι που αγαπώ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μόνος μου θέλω και απόψε να βρεθώ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε κάποιο δρόμο</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε κάποιο σπίτι ερημικό</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μόνος βουλιάζω πάλι μες στον καπνό</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δε σε βρίσκω πουθενά μα επιμένω εγώ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια μάγισσα από την ομηρική εποχή</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μου είχε πει</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η γυναίκα του ονείρου μου ήσουν εσύ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μου είχε πει</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η αγάπη πονά μα ποτέ δεν ξεχνά</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φεύγει έρχεται και στη καρδιά σε χτυπά</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έτσι μωρό μου μαζί σου και εγώ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σαν Οδυσσέας περιπλανήθηκα για να σε βρω</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολέμησα με την σκύλα και την Χάρυβδη</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έκανα και τους άθλους του Ηρακλή</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πέρασα και από την Τροία για μια στιγμή</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κάποιος μου είχε πει πως εσύ ήσουν εκεί</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε έψαξα κάτω από γέφυρες</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και σε όλων των βουνών τις κορυφές</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε μέρη που ο ήλιος δύει</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πέρασα και από την ανατολή</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εγώ τώρα περπατώ σκυφτός</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε έψαξα παντού μα ήσουν καπνός</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με σημάδια δικά σου και ας μην σε έχω βρει</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με σημάδια από του καιρού την ροή</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κλείνω τα μάτια για να σε δω</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε ψάχνω στα όνειρά μου για να σε βρω</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Στο ποτό και την άσπρη σκόνη</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Την άσπρη σκόνη που με σκοτώνει</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μα είναι ένας θάνατος πολύ γλυκός</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πεθαίνω μα είμαι ζωντανός</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ζωντανός σε κάθε μορφή σου</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε κάθε μια παραίσθησή σου</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν αντέχω άλλο που δεν σε έχω</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θέλω μονό εσένα να έχω</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η ζωή μου</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια κατάρα μεγάλη</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κάθε μαχαιριά ένα δικό σου χάδι</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και πέφτω σε ύπνο βαθύ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε βρίσκω και θέλω να μείνω εκεί</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παρακαλάω να μην έρθει η αυγή</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και είσαι δικιά μου όλο το βράδυ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ξυπνάω και έχω για πληρωμή σου ένα σημάδι</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα σημάδι στον λαιμό</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τώρα είμαι έτοιμος να φύγω να χαθώ</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μες στο σκοτάδι</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έχω φύγει για τον Άδη.</span></div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-86210158504494875542010-12-03T00:52:00.000-08:002014-08-08T01:42:06.939-07:00Παρ'το από πίσω!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzM29cMZh-IEDUnREYcpw35uz1qb9ldk9fjXh_77jiqGf-xELQl81XcvT0cGbDPy6fl3n947rBcZDhdJDwCjFCi0vUkKUXzQrJKrs8C-ZYoRakXx-TB51ZF3mOB3sjgquzfZAieP-NMjGV/s1600/orgasm2.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzM29cMZh-IEDUnREYcpw35uz1qb9ldk9fjXh_77jiqGf-xELQl81XcvT0cGbDPy6fl3n947rBcZDhdJDwCjFCi0vUkKUXzQrJKrs8C-ZYoRakXx-TB51ZF3mOB3sjgquzfZAieP-NMjGV/s1600/orgasm2.jpeg" height="240" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">
Δέχτηκα μέσα στα άγρια χαράματα ένα τηλεφώνημα από έναν φίλο μου, ο ποίος δεν ήταν καλά, φυσικά για τι άλλο παρά για μια γυναίκα. Πέρασε λοιπόν με το αμάξι και κάναμε μια διαδρομή πάτρα-πύργος και πάλι πίσω. Στη διαδρομή αυτή είχα αρκετό χρόνο να σκεφτώ για την ζωή. Να φταίει η λίγο η ώρα, ίσως το ταξίδι που με μαγεύει πάντα και μπορεί λίγο η μπύρα που χτυπήσαμε λίγο πριν.</span><br />
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Προσπαθώ να βάλω την ζωή σε μια σειρά: <span style="color: #3d85c6;">γέννηση, ανάπτυξη ατόμου, θάνατος.</span> Τώρα που το παρατηρώ κιόλας με τον πόνο γεννιόμαστε, με τον πόνο πεθαίνουμε αλλά ας μην σταθούμε σε αυτό. </span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Σε κάποια απότομη στροφή λοιπόν απ’ όπου περάσαμε ξαφνικά μου ήρθε μια σκέψη. Αρχικά φοβήθηκα και να την σκεφτώ. Λυπήθηκα τον εαυτό μου και ίσως να σιχάθηκα που κάνω τέτοιες σκέψεις απέναντι στην «μητέρα φύση» που έχει προνοήσει για μας τα πάντα. Μετά όμως κατάλαβα ότι η σκέψη μου ήταν ότι καλύτερο συνέλαβε ο ανθρώπινος νους μετά την τροχαλία και λίγο πριν το facebook!!!</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ξεκινάμε σαν από ταινία ζόμπι. Χέρια να ξεπετάγονται από το υγρό χώμα της άγριας νύχτας που σκεπάζει τους τάφους. Νεκροί να ανασταίνονται και να γυρίζουν στα σπίτια τους. Οι οικογένειες τους γεμάτοι χαρά να τους υποδέχονται και να τρώνε όλοι μαζί χαρούμενοι. 1-0 προηγείται η χαρά της λύπης. Συνεχίζουμε παίρνοντας πίσω την δουλειά που τόσο αγαπάμε και συνταξιοδοτηθήκαμε!! 2-0 για την χαρά. Η ζωή προχωρά και ερχόμαστε στην ώρα που τα παιδιά μας γεννιούνται. Χαρές, πανηγύρια. Ήμαστε εκστασιασμένοι και φουλ ερωτευμένοι αφού λίγους μήνες πριν παντρευτήκαμε την γυναίκα των ονείρων μας. 3-0 για την χαρά και πάμε στο ημίχρονο. Αφήνουμε πίσω τις πάνες και τα σκατά κρατώντας στα χέρια μας το πτυχίο της σχολής που τόσο πολύ προσπαθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια από το δημοτικό κιόλας. Βρισκόμαστε να περπατάμε στα τέσσερα με μια πάνα να κρατάει συντροφιά στο βελούδινο πωπουδάκι μας! Όλοι μας κάνουν τα χατήρια και παίζουν μαζί μας. Τα αγοράκια πίνουν γαλατάκι από το στήθος της μανούλας και τα κοριτσάκια παίζουν με τον μπαμπά τους. 4-0 για την χαρά και πολύ χαλαρά! Γυρίζουμε πίσω, στο νοσοκομείο και εκεί που κάθε άντρας σκέφτεται πότε θα ¨μπει¨. Εμείς, ναι ήμαστε εκεί, πρώτοι που θα μπούμε και να γυρίσουμε λίγο ακόμη πίσω. Η απόλυτη ηδονή! Σίγουρα πιστεύεται πως το ταξίδι τελείωσε… αλλά σας κράτησα το καλύτερο για το τέλος. Βρισκόμενοι σε ένα κρεβάτι τερματίζουμε την ζωή μας μέσα από έναν απίστευτο οργασμό ανάμεσα σε δύο ερωτευμένους εραστές. Αυτή είναι ζωή!!!</span></div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-15635467052132867342010-12-01T20:03:00.000-08:002014-08-08T01:43:43.507-07:00Ντάμα Μπαστούνι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και αν είμαι τώρα δεκαεννιά έζησα μια ζωή τόσο βιαστικά.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Δαίμονες με κυνήγησαν στη ψυχή μου κρύφτηκαν</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">στο κρεβάτι μου ξάπλωσαν την ψυχή μου λεηλάτησαν.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άστατη ζωή γεμάτη δρόμο και αλητεία μια ζωή γεμάτη αμαρτία.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έκανα το φεγγάρι ήλιο και τον ήλιο τον διέγραψα</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">και στο λυκόφως παιχνίδια με τον διάβολο έπαιξα.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε μια αρένα με τέρατα πολέμησα,</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">αλλά δεν έπεσα αλλά δεν κέρδισα μονάχα τα προσπέρασα.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Με μια ντάμα μπαστούνι στην καρδιά</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">με μια ντάμα που φεύγει μακριά.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και αφήνει πίσω τον τζόκερ τρελό,</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">μάλλον όμως αυτό ήταν το σωστό.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Χρόνε! Που τόσα χρόνια παρέα σου κρατάω.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σήμερα το βράδυ μια χάρη σου ζητάω.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Χρόνε γύρνα πίσω από το μυαλό μου να την σβήσεις,</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">δε θέλω χρόνε σε τίποτα να μου την θυμίζεις.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αλλιώς χρόνε φίλο δε θα σε λέω,</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">να μην ξανάρθεις ποτέ, αλήθεια σου το λέω.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άφησε με μόνο μου σε αυτό τον Γολγοθά,</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">φόρεσε μου ένα στεφάνι και κάρφωσε με ψηλά.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και άφησε με στο σταυρό ώσπου να λιώσεις.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γιατί χρόνε πάγος είσαι και κάποτε θα λιώσεις.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κι αν ακόμη την θέλω ίσως ζητήσω βοήθεια από τον διάβολο,</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">με έναν δικό μου τρόπο λίγο παράλογο…</span></div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4953330335589664623.post-52673471510743504052010-11-28T20:47:00.000-08:002014-08-08T01:52:04.579-07:00Απεταξάμην τον ρατσισμό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigdZI6TxSFbgm96-P_4zGmFq7AkT9Q6N-tkeh0AjKnMDJpYr7AofeKRzcn5czraqpS1WLfwxB_5aJO2yndBU-5sD3uktTpj3YLY0mE2Fnxq0Kq6k5qXQx8gdOZ3-Fit5vOBuEj0RW_B9GA/s1600/%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83+2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigdZI6TxSFbgm96-P_4zGmFq7AkT9Q6N-tkeh0AjKnMDJpYr7AofeKRzcn5czraqpS1WLfwxB_5aJO2yndBU-5sD3uktTpj3YLY0mE2Fnxq0Kq6k5qXQx8gdOZ3-Fit5vOBuEj0RW_B9GA/s1600/%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83+2.jpeg" height="426" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> </span><div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Προσπαθώ μέρες τώρα να διαλέξω ένα από τα τόσα θέματα που ερεθίζουν το μυαλό μας κάθε μέρα για το πρώτο μου άρθρο. Η αγωνία μεγάλη, πρώτη μου φορά βλέπετε και έχω λίγο τρακ. Όμως η στιγμή που περίμενα, το έναυσμα, ο λόγος αν προτιμάτε μου δώθηκε.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><div>
<div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ένα περιστατικό που συνέβη πριν λίγες μέρες στο τρένο με διαδρομή Πάτρα-Καλαμάτα. Καθώς απολάμβανα την συζήτηση μου με τον Λούσιφερ (το κουνέλι μου), σε κάποια στάση του τρένου επιβιβάστηκαν σε αυτό κάποια άτομα της ¨μελαμψής¨ μορφής. Όπως μπορείτε να καταλάβετε ΞΑΦΝΙΚΑ όλες οι άδειες θέσεις πιάστηκαν από πράγματα, τσάντες ή και τα πόδια κάποιων από τους καθισμένους<span style="color: #3d85c6;"> (καταραμένοι ρατσιστές)</span>.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να μου ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Η δεύτερη να ξεκινήσω βαθιές αναπνοές να ηρεμήσω. Μετά ξεκίνησα να παρατηρώ τους ¨καθισμένους¨. Κάποιοι έκλειναν αδιάφοροι τα μάτια τους δήθεν πως ξεκουράζονταν – από το τίποτα που έκαναν; - ενώ άλλοι κοιτούσαν έξω από τα παράθυρα ή και φορούσαν τα ακουστικά τους αδιάφοροι. Για μια στιγμή μου πέρασε από το νου να αμολύσω τον Λούσιφερ να τους κατασπαράξει!!!</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ξαφνικά κάποιοι από τους όρθιους ακόμη, έκανε την λογική – ως προς εμένα- κίνηση να πάει να καθίσει, δίπλα από μια ηλικιωμένη κυρία. Η σκηνή που ακολούθησε μου θύμισε λίγο Κοκκινόπουλο, με μια δόση γέλιου από Αρκά και ίσως λίγο αντεπίθεση πολιτικού που τον αποκαλούν κλέφτη, άκου πράγματα…</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /> Φυσικά εγώ είμαι ένας φτωχός και μοναχικός cow boy στην άγρια (όχι δύση) κοινωνία του κόσμου μας, για αυτό θα επικαλεστώ το συναίσθημα της ανθρωπιάς, για να σχολιάσω και εγώ από την πλευρά μου. Εντάξει την γριά δεν την παρεξηγώ, είδε τον άλλον μαύρο δίπλα της και θυμήθηκε τον χάρο, που αυτός από ότι φαίνεται την έχει ξεχάσει.</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Όμως αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν η πράξη των νέων. Η κίνηση τους αυτή, η απάθεια που έδειξαν σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει τους νέους ανεξάρτητους, ανοιχτόμυαλους ανθρώπους της κοινωνίας μας που βαδίζει τον 21ο αιώνα της.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Κάπου εδώ πρέπει να ρίξουμε το φταίξιμο κάπου, γιατί πάντα κάποιος άλλος φταίει!!! Πρώτοι στην γραμμή συναντάμε τα ΜΜΕ, σαχλές εκπομπές, χαμηλού επιπέδου που γεμίζουν τα μυαλά των ανθρώπων με ξενοφοβικές ιδέες. Παίρνανε μηνύματα με στυλ ¨οι ξένοι φταίνε για όλα¨, ¨ανεργία λόγο ξένων¨, οι ξένοι κλέβουν¨. Τι λες κυρία μου, σε ακούνε και μικρά παιδιά; Φταίνε οι ξένοι που ο γιος σου βαριέται να πάει να δουλέψει; Κάπου εδώ νοιώθω ότι περιτριγυρίζομαι από ηλίθιους. Επόμενος στην λίστα αυτή είναι το σχολείο. Υποτίθεται πως έχουμε να κάνουμε με εκπαιδευτές, σπουδασμένους ανθρώπους που αγαπούνε τα παιδιά όποιας εθνικότητας είναι αυτά. Εδώ νοιώθω πως περιτριγυρίζομαι και από καθυστερημένους. Τρίτος και πολύ σημαντικός φορέας είναι η οικογένεια. Γονείς να κάνουν ¨πλύση εγκεφάλου¨ στα παιδιά τους και να τους περνάνε μηνύματα υπερ της ξενοφοβίας αλλά και οποιουδήποτε άλλου διαφορετικού παράγοντα συναντάνε.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Μέρες τώρα προσπαθώ να τελειώσω το άρθρο αυτό. Μεγάλωσα σχεδόν έναν χρόνο αν σκεφτείς ότι το άρχισα στα 18 μου και είμαι 19 (πριν μια βδομάδα είχα γενέθλια). Ήθελα να κλείσω με έναν επιμορφωτικό λόγο και ο καλός θεούλης με λυπήθηκε. Προχτές λοιπόν, βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ είδα ένα μικρό παιδάκι με την μητέρα του που ότι έβγαιναν και εκείνοι. Στάθηκα λίγο σε μια γωνία γιατί χτυπούσε το κινητό και τότε παρατήρησα πως κάτι είπε το παιδί αυτό στην μητέρα του, έβγαλε από την σακούλα του σούπερ μάρκετ ένα κρουασάν και πήγε και το έδωσε σε ένα άλλο παιδάκι, καθισμένο σε κάποια σκαλιά με βρώμικα ρούχα. Συνειδητοποιώ πως γίνομαι μάρτυρας όλης της καλοσύνης του κόσμου και της ανιδιοτέλειας που μπορεί να χωρέσει σε μια τόσο απλή πράξη. Σίγουρα οι πιο σκληροπυρηνικοί από σας θα σκεφτείτε πως μια τέτοια κίνηση δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο, μπορεί όμως να διδάξει πράγματα που οι πιο σπουδαίοι και πιο σοφοί δεν έμαθαν σε μια ολόκληρη ζωή αναζήτησης. Και φτάνω στο ερώτημα, μήπως πρέπει να μάθουμε από τα μικρά παιδιά; Μήπως να μάθουμε από την αγνότητα τους; Η απάντηση δική σας.</span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><br /> </div>
</div>
</div>
</div>
Φοίνικαςhttp://www.blogger.com/profile/07205873281358336335noreply@blogger.com11