Ντάμα Μπαστούνι

Και αν είμαι τώρα δεκαεννιά έζησα μια ζωή τόσο βιαστικά.

Δαίμονες με κυνήγησαν στη ψυχή μου κρύφτηκαν

στο κρεβάτι μου ξάπλωσαν την ψυχή μου λεηλάτησαν.

Άστατη ζωή γεμάτη δρόμο και αλητεία μια ζωή γεμάτη αμαρτία.Έκανα το φεγγάρι ήλιο και τον ήλιο τον διέγραψα
και στο λυκόφως παιχνίδια με τον διάβολο έπαιξα.
Σε μια αρένα με τέρατα πολέμησα,
αλλά δεν έπεσα αλλά δεν κέρδισα μονάχα τα προσπέρασα.

Με μια ντάμα μπαστούνι στην καρδιά

με μια ντάμα που φεύγει μακριά.
Και αφήνει πίσω τον τζόκερ τρελό,
μάλλον όμως αυτό ήταν το σωστό.

Χρόνε! Που τόσα χρόνια παρέα σου κρατάω.
Σήμερα το βράδυ μια χάρη σου ζητάω.
Χρόνε γύρνα πίσω από το μυαλό μου να την σβήσεις,
δε θέλω χρόνε σε τίποτα να μου την θυμίζεις.

Αλλιώς χρόνε φίλο δε θα σε λέω,
να μην ξανάρθεις ποτέ, αλήθεια σου το λέω.
Άφησε με μόνο μου σε αυτό τον Γολγοθά,
φόρεσε μου ένα στεφάνι και κάρφωσε με ψηλά.
Και άφησε με στο σταυρό ώσπου να λιώσεις.

Γιατί χρόνε πάγος είσαι και κάποτε θα λιώσεις.
Κι αν ακόμη την θέλω ίσως ζητήσω βοήθεια από τον διάβολο,
με έναν δικό μου τρόπο λίγο παράλογο…